Witam wszystkich. Chciałbym poruszyć temat uczestnictwa dzieci we mszy św. Jestem ojcem 12 latka, który nie chce chodzić na mszę św - twierdzi, że jest niewierzący. Mamy problem gdzie jest granica zmuszania go. Żadne argumenty do niego nie docierają. Obawiam się, że karanie i zmuszanie doprowadzi do całkowitego zerwania z Kościołem w przyszłości.

Jeśli twierdzi, że jest niewierzący - to ma prawo do takiego poglądu. Teoretycznie, Konstytucja daje rodzicom prawo do wychowania swoich dzieci w własnej wierze, jednak z zaznaczeniem, że musi to uwzględniać stopień dojrzałości i wolność sumienia dziecka. Tak to wygląda od strony prawnej.

Oczywiście, ja nie wiem z czego wynika ta jego niewiara, czy faktycznie z niewiary, czy też tego że się twojemu synowi zwyczajnie do kościoła chodzić nie chce. Ale w gruncie rzeczy, jaki tak naprawdę jest sens chodzenia na mszę i modlenia się, jeśli nie chce się tego robić i traktuje jako zbędny obowiązek, albo jeszcze gorzej, jeśli chodzi się do kościoła nie wierząc w istnienie Boga. Nie wydaje ci się, że sens takiego udziału we mszy, jest żaden?

Roberto: bardzo odważnie postępujesz, poszukując rady decydującej o przyszłości swojego dziecka u obcych ludzi. Ja mogę tylko powiedzieć, że moja rada zależałaby od tego, jaki światopogląd Ty wyznajesz na skali gorliwy katolik - ateista?

A ja myślę, że to nie jest jego wiara, a po prostu moda, przekonanie od kolegów czy coś takiego. Moim zdaniem 12-latek (prawie) nie ma szans racjonalnie wierzyć/niewierzyć w Boga (nawet bardzo wielu dorosłych wierzy / nie wierzy nieracjonalnie). Ciekawe skąd się to wzięło. Może spytaj go dlaczego tak uważa... sam nie wiem, nie potrafię pomóc. Może porozmawiaj z jakimś mądrym duchownym, który potrafiłby się w to wczuć. Na pewno módl się za niego gorliwie.


Uwaga/przypomnienie do komentujących i potencjalnie komentujących:

saxon napisał(a):

Żyć wiarą to dział, w którym jest miejsce na dzielenie się swoją wiarą katolicką, jej przeżywaniem na co dzień i związanymi z tym radościami, a także trudnościami.

Dlatego, wszelkie uwagi krytyczne, jak również polemika osób niewierzących są nie na miejscu i będą konsekwentnie usuwane.

jumik

No tak, ale do Komunii to jest gotów przystąpić i do tego racjonalnie zdaje sobie sprawę z wszelkich przyrzeczeń komunijnych jakie czasem mają miejsce.

Jakie to wszystko jest fajnie sprzeczne ze sobą.

Po pierwsze to kwestia nie tyle chodzenia do Kościoła a wypowiedzenia kwestii o tym, że jest niewierzący.
Skąd to się wzięło? Czy często modlicie się wspólnie. Czy z żoną dajecie im przykład życia według bożego prawa?
Bo samo niechcenie chodzenia myślę, że wielu młodych przerabiało Ja też
Trzeba z nim rozmawiać. Co wie o Bogu a czego mu jako rodzicie nie przekazaliście.
Ostatecznie uważam, że paskiem się nic nie zdziała, ale można go przekonać by tę jedną godzinkę poświęcił ze względu na was.

To trudna sprawa i trzeba ją delikatnie rozwiązać. Dużo zależy od waszych wspólnych relacji.

Ja mam 15 latka, roberto, moze robię źle, ale nie zmuszam, uważam, że przychodzi moment, że kazdy człowiek ma prawo wybrac, nawet źle, ale samodzielnie.
Poza tym gdyby mnie ktoś zmuszał przestałabym chodzić zupełnie, ot taka natura.

Dziekuję wszystkim za odpowiedź.

Ja również sądzę, że to nie jest kwestia wiary ale zwykłe lenistwo. Myslę, że obecnie dostęp do komputera i TV (pomimo ograniczeń), wpływ kolegów powoduje, że Kościół nie wydaje mu się interesujący. Ja to rozumiem gdyż liturgia dla przeciętnego katolika może być nużąca, dla kogoś kto nie zdaje sobie sprawy z Misterium, ale to jest chyba temat na inną dyskusję.

Ja nie poszukuję rady tylko szukam kontaktu z rodzicami, którzy maja podobne doswiadczenia.


jumik napisał(a):
Na pewno módl się za niego gorliwie.
Cytuj:

Jumik, dziękuję za to przypomnienie.



Owieczka_in_black napisał(a):
Ja mam 15 latka, roberto, moze robię źle, ale nie zmuszam, uważam, że przychodzi moment, że kazdy człowiek ma prawo wybrac, nawet źle, ale samodzielnie.
Poza tym gdyby mnie ktoś zmuszał przestałabym chodzić zupełnie, ot taka natura.


Ja też miałem okres negacji. Nie przypuszczałem tylko, że może to nastapić u mojego syna w wieku 12 lat. Nie chcę go zmuszać. Od 2 tygodni "wygrał batalię" no i go nie ma razem z nami. To jest przykre.
Nie ma go razem z nami gdy klękamy do modlitwy wieczornej z jego dwoma młodszymi braćmi.
Obawiam się, że odcięcie go za karę od tych dóbr, które ma (komputer itp.) spowoduje albo uczestnictwo we mszy z przymusu albo totalny bunt. Jedno i drugie nie jest dobre.
Chętnie wysłucham doswiadczeń innych rodziców.

Przepraszam, trochę mi się cytaty porozjeżdżały, jestem początkujący forummowicz:razz:

Ciekawe, czy w tym wypadku: chłopak zaplanuje niedzielę BEZ Mszy św. I co wtedy?
A na moje wręcz na odwrót. "Zepsoły" muzyczne częściej odstraszają muzyczką...

Bardziej wdałbym się w psychikę dziecka. Jeśli "mu się nie chce"... bo w tym czasie ogląda TV... to to jest szerszy temat. To nie kwestia wiary, ale całego nastoletniego buntu.

Ale tez możliwe, że czymś się zraził...

Zawsze chodzilismy razem na mszę, na ręce go brałem gdy przystepowałem do komunii, siadaliśmy zawsze do pierwszych ławek, chodzilismy na msze dla dzieci...
ale podoba mi się Twój pomysł na planowanie niedzieli. Chociaż sądzę, że będzie cięzko "przemycić" mszę św.
W czasie przygotowań do komunii były obowiązkowe msze dla dzieci ale ich forma niestety nie były dopasowane do nich, często kazanie pomijało dzieci. Myslę, że to też się przyczynił do jego niechęci. Ostatnio dostał jedynkę za nieuczesniczenie w poniedziałek w święcie Matki Boskiej Gromniczej. Teraz już słyszę, że nie chce chodzić na religię.

No i masz powód.

1. Msze "dla dzieci" to powód pierwszy.

2. Katecheta czy kto tam inny udający, że prowadzi katechezę - powód drugi.

Nie dziwię mu się w takim razie. Kolejny powód by religię wywalić ze szkół - ludzie, którzy wystawiają oceny z wiary. To tak jakbym dostał pałę z matmy bo się pomyliłem w sklepie i mi pani wydała za mało kasy.

Myślę, że powinieneś delikatnie syna przekonywać, że może jednak warto, że powinien olewać kretynów pokroju tego katechety bo jeden człowiek nie świadczy o całej wspólnocie. Jeśli jednak mimo wszystko nie będzie chciał być wierzący - nie naciskaj bo to tylko pogorszy relacje między wami.

Ja też nie. Jako matka z wieloletnim stażem niezwłocznie bym się bliżej zainteresowała tym, jak wygląda katecheza. Stawianie jedynek za nieuczestniczenie we mszy czy nabożeństwie to praktyka wielce szkodliwa, a niewykluczone że i samo prowadzenie katechezy pozostawia wiele do życzenia. To może być jedn z ważnych, a nawet podstawowe źródło problemu. Gdyby moje dziecko przyniosło "jedynkę za nieuczestniczenie" stanęłabym w jego obronie. Na szczęście z czymś takim się nie zetknęłam, natomiast próbowano moją córkę rozliczać z obecności na niedzielnej mszy świetej w okreslonym kościele o okreslonej godzinie. Krótko próbowano i nieskutecznie.