Czy są źródła naukowe , potwierdzone naukowymi metodami że osoba opisana w Bibli jako Jezus naprawde istniała? Jeśli tak to na podstawie jakich zrodel, jacy naukowcy i czy jest to cos wiecej niz tylko domniemania .

bardzo dziekuje za wszelkie odpowiedzi gdyz sprawa ta bardzo mnie trapi od dluzszego czasu ....

"Naukowyme metody" potwierdzające istnienie jakiejś osoby to chyba są źródła historyczne z epoki.
O ile wiem historycy rzymscy nadmieniają Jezusa, a na pewno robi to Józef Flawiusz.

W Wikipedi pod hasłem Jezus znajdziesz niechrześcijańskie dokumenty wymieniające Chrystusa.

A czy są jakieś obszerniejsze źródła piszące o tym jak na oczach tysięcy mnożył ryby albo jak po śmierci przez 40 lat pokazywał się publicznie - bo ja myślę, że takich relacji z tamtego okresu i z tamtego miejsca powinno być od groma

Niekoniecznie, zważywszy, że wtedy prawie nikt niczego nie spisywał

Wiem że w tamtych czasach by ktoś został nadmieniony lub wspominany w kronikach rzymskich itp trzeba było zasłóżyć, spełniać bardzo wysoką range w społeczeństwi lub z tą osobą związane były konkretne wydarzenia. Zwykłych i prostych ludzi nie wpisywano do kronik i nie wspominano.

Zgadza się
Józef Flawiusz wspomina Jezusa w swoim dziele o wojnach żydowskich
Tacyt wspomina o wyznawcach Chrystusa, którzy zostali oskarżeni przez Nerona o podpalenie Rzymu
Swetoniusz pisze o wypędzeniu Żydów z Rzymu, którzy byli podżegani przez Chrestosa
Pliniusz Młodszy pyta się w swoim liście 96 cesarza Trajan co zrobić z wyznawcami Chrystusa, którzy nie chcą oddać boskiej czci cesarzowi

A ja zastanawiam się jak to bedzie gdy ktos podpali biblioteke z dziełami Flawiusza i innych...
Pewno znajdzie się ktoś kto zada te pytanie ponownie co Fotschek...
Pewno znajdzie się ktoś kto podważy zasadność opierania się o domniemanie istnienia Chrystusa...
Pewno znajdzie się ktos kto stwierdzi, że to , iż w danym wieku tysiące tysięcy ludzi uważało, że jest coś prawda nie jest ważne...

I tak właśnie powstaja tak zwani ludzie uczeni ze swych stołków krzyczac wszem i wobec mniejwiecej hasła takiego właśnie typu.
W rezultacie czego pozbywamy sie tego co kiedys pewni ludzie zasłużeni dla historii badając sprawe postawili coś za pewnik.

Co nam pozostaje z historii która badali kiedys uczeni?
Nic. Bo badamy dany temat po raz setny od nowa.Nic nie dorzucając, ale tylko odbierając.
Dla mnie jest to zwykłe mącenie.

sorki za ten offtop[/url]

Jak można negować źródła historyczne

Będąc w tym konsekwentnym, wypadałoby zanegować nie tylko to jedno, które nie pasuje - ale wszystkie. No bo, skoro jedno MOŻE dla kogoś być niewiarygodne, to inna osoba może powiedzieć to samo o jakimś innym.

Tylko czy z takiego gadania wynika, że źródło wiarygodnym przestaje być Na szczęście, nie

Historiografia

Dokumenty niechrześcijańskie
Józef Flawiusz


Józef Flawiusz wspomina o Jezusie jako o bracie Jakuba Sprawiedliwego, przywódcy chrześcijan w Jerozolimie. "Festus już nie żył, a Albinus wyjechał; więc [Ananiasz] zwołał Sanhedryn i stawił przed sądem Jakuba, brata Jezusa zwanego Chrystusem, oraz kilku innych. Oskarżył ich o naruszenie prawa i skazał na ukamienowanie." (Starożytności żydowskie, XX.9.1) Tekst przeważnie uważany jest za autentyczny.

Inny fragment w Starożytnościach żydowskich zwany Testimonium Flavianum jest dziś często uważany za sfałszowany przez późniejszych kopistów chrześcijańskich w III lub IV wieku. Nie wiadomo czy został wstawiony na miejsce innego fragmentu mówiącego o Jezusie, czy też został po prostu dopisany. Niektórzy za pierwotną wersję Testimonium uważają tzw. wersję arabską odkrytą przez profesora Pinesa w kronikach Agapiosa pochodzących z X wieku: W tym czasie żył pewien mędrzec zwany Jezusem. Był to człowiek dobry i sprawiedliwy. Wielu Żydów i ludzi innych narodowości stało się jego uczniami. Piłat skazał go na ukrzyżowanie i śmierć. Lecz jego uczniowie nie przestali w niego wierzyć. Mówili, że żyje i ukazał im się trzy dni po ukrzyżowaniu. On być może był tym Mesjaszem odnośnie którego prorocy przepowiadali wielkie, cudowne rzeczy.

Swetoniusz, w Żywotach cezarów pisze, że cesarz Klaudiusz wypędził z Rzymu Żydów, którzy nieustannie wichrzyli podżegani przez jakiegoś "Chrestosa". Chrestos to także rzeczywiste greckie imię z tamtych czasów, i dlatego nie wiadomo czy fragment ten mówi o osobie, która właśnie wtedy znajdowała się w Rzymie, czyli nie o Jezusie z Nazaretu, czy też autor będąc niedostatecznie zorientowanym w szczegółach związanych z chrześcijanami nie wziął określenia założyciela chrześcijaństwa za osobę w Rzymie.

Pliniusz Młodszy w liście do cesarza Trajana, pisze o chrześcijanach w Azji Mniejszej. Pliniusz pisze jedynie, że modlili się oni do "Chrystusa", nie podaje zaś imienia Jezus.

Tacyt, w Rocznikach, roku 117, opisując prześladowania za cesarza Nerona pisze: "dotknął najbardziej wyszukanymi kaźniami tych, których nienawidzono za ich zbrodnie, a których pospólstwo chrześcijanami nazywało. Początek tej nazwy dał Chrystus, który za panowania Tyberiusza skazany został na śmierć przez prokuratora Poncjusza Piłata, a przytłumiony na razie zgubny zabobon znowu wybuchnął, nie tylko w Judei, gdzie się to zło wylęgło, lecz także w stolicy, dokąd wszystko, co potworne albo sromotne, zewsząd napływa i licznych znajduje zwolenników". "Roczniki" powstały blisko wiek po fakcie, kiedy istniały już Ewangelie i dość liczne grupy chrześcijan, więc fragment ten jest najpewniej źródłem wtórnym. Niektórzy powątpiewają w jego autentyczność ze względu na użycie nazwy "chrześcijanie", która była rzadko stosowana przez samych chrześcijan – jednak apostoł Piotr użył jej w swoim pierwszym liście, 4,16: "Jeżeli zaś [cierpi] jako chrześcijanin, niech się nie wstydzi, ale niech wychwala Boga w tym imieniu" (cytat za Biblią Tysiąclecia). Występuje także w Dziejach Apostolskich 11,27: " (...) w Antiochii też po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami".

Archiwa rzymskie oraz wielu rzymskich i żydowskich historyków tamtego okresu, milczą na temat Jezusa, choć notują bardzo wiele drobnych wydarzeń. Są to m.in.:

* Filon z Aleksandrii, który opisywał różne sekty żydowskie z tamtego okresu,
* Plutarch, autor Żywotów sławnych mężów z okresu życia Jezusa,
* Justus z Tyberiady, historyk żydowski z Galilei, żył w I w. n.e.

Należy jednak dodać, że tematyka zachowanych dzieł tych historyków nie zawsze czyni możliwym wspomnienie o Jezusie. Przykładowo "Żywoty sławnych mężów" Plutarcha stawiają sobie za cel "ukazanie żywotów bohaterów greckich i rzymskich poprzez ich zestawienie w pary dobierane według możliwie największego podobieństwa charakteru lub przebiegu kariery" (Encyklopedia Britannica, t. XXXII, Poznań 2003).


http://www.apologetyka.alleluja.pl/tekst.php?numer=27

Bo jeśli w nauce jest coś świętego, to na pewno zasada że niczego nie przyjmujemy za pewnik. niczego...

fotschek

Taka "nauka" więc która nie postawia jako pewnik prawdę to nie dąży do prawdy tylko do niczego, zupełnie niczego...

Ok i pewnie siedzac przed swoim, calkiem pewnie niezlym ,kompem w smoim pokoju nadal nie jestes w stanie dostrzec ze nauka do czegos daży i ze jestes otoczony produktami/efektami jej dzialania??

Nauka zawsze dąży do PRAWDZIWEGO opisu zjawisk. i caly czas ten opis jest coraz mniej niedoskonaly. nie satysfakcjonuja jej proste odpowiedzi ze cos po prostu jest.

Gdzie o tym przeczytałes??? Wg. Deschnera Flawiusz pomija Jezusa całkowitym milczeniem. O Jezusie nie mówi też Justus z Tybariady, ani Filon z Aleksandrii ( współcześni Jezusowi).Mówi o nim Tacyt, ale w roku 117 a więc ok. 90 lat po śmierci Jezusa czyli opiera się na opowieściach o nim.
Najwięcej o Jezusie mówi Nowy Testament, który był pisany od 70 r. n.e i później. Tak więc nauka ani nie potwierdza, ani nie neguje historyczności tej postaci. A już na pewno nie potwierdza, że narodził się 25 grudnia, choć oczywiście nie można wykluczyć ,że był bliźniakiem boga Mitry.To kwestia wiary.

Dzisiaj żaden szanujący się historyk nie podważa hiostorycznego istnienia kogoś takiego jak Jezus zwany Chrystusem. Dawne teorie zostały już spory czas temu obalone, a wzmianek o Jezusie jest aż nadto by można było mieć wątpliwości