Model modlitwy wieloreligijnej opracowano podczas dni modlitw o pokój na świecie, które odbyły się w 1986 i 2001 r. w Asyżu. Zgromadzili sie tam wyznawcy z różnych wspólnot religijnych. Wspólne jest im cierpienie z powodu biedy i braku pokoju na świecie, tęsknota za wsparciem z góry przeciw siłom zła, aby na ziemi zapanowały pokój i sprawiedliwość. Wynika z tego zamiar ustanowienia widocznego znaku tej tęsknoty, który powinien wyrwać wszytskich ludzi z marazmu i wzmocnic ich dobrą wolę, będącą warunkiem pokoju. Zgromadzeni wiedzieli jednak, że pojmowanie "boskości" oraz sposoby zwracania się do Boga są tak różne, iż wspólna modlitwa byłaby fikcją i nieprawdą. Zgromadzili się, aby dać wyraz wspólnej tęsknoty, lecz modlili się każdy na swój sposób - ale zarazem równocześnie - w różnych miejscowościach. Oczywiście "modlitwa" w przypadku nieosobowego (często połączonego z politeizmem rozumienia boskości oznacza coś zupełnie innego niz wiara w jedynego, osobowego Boga. Różnica ta jest wyrazista, lecz w taki sposób, że może być jednocześnie krzykiem o zlikwidowanie podziałów między nami. [...]

Wydaje mi się słuszne nawiązanie do warunków, które odpowiadają wymaganiom prawdy duchowej i odpowiedzialności za tak wielką sprawę, jaką jest otwarte wołanie do Boga na oczach całego świata. Widzę dwa podstawowe warunki:

1. Modlitwa wieloreligijna nie może być "normalnym" przypadkiem w zyciu religijnym", lecz jest jedynie znakiem w sytuacjach nadzwyczajnych, kiedy niejako wznosi się wspólny krzyk, który porywa serca ludzkie i jednocześnie porusza serce Boga.

2. Taki precedens niemal siłą rzeczy skłania do fałszywych interpretacji, do obojetności wobec treści tego, w co się wierzy i nie wierzy, a tym samym do zerwania z prawdziwą wiarą. Dlatego - jak powiedziałem w punkcie 1. - takie wydarzenia należą do wyjątków, dlatego największe znaczenie ma przede wszystkim dokłądne wyjaśnienie, co się dzieje i co się nie dzieje podczas takich spotkań. Wyjaśnienie tego, co się dzieje, ukazuje, że nie ma wcale "religii" ani wspólnej idei Boga, ani wiary, ukazuje że różnica nie dotyka sfery zmiennych wyobrażeń i form pojeciowych, lecz ostatecznych decyzji. To wyjaśnienie jest ważne nie tylko dla uczestników tych wydarzeń, lecz także dla wszystkich, którzy są ich świadkami, lub w jakikolwiek sposób są o nich informowani. Wydarzenia te muszą być klarowne w oczach świata, aby nie stały się demonstracją relatywizmu, wskutek czego ich sens automatycznie uległby wypaczeniu.

http://www.ultramontes.pl/Asyz.htm
Pod tym adresem jest mowa o tej ohydzie.

A Konserwatyście gratuluję ciekawego punktu widzenia. Powinieneś się urodzić kilkaset lat temu, to pasowałyby Twoje zapatrywania do tamtych realiów.

http://www.statveritas.com.ar/Los_Fruto ... sis-09.jpg
http://www.statveritas.com.ar/Los_Fruto ... sis-10.jpg
http://www.statveritas.com.ar/Los_Fruto ... sis-11.jpg

zdjęcia przestawiają figurkę BUDDY na tabernakulum (!) ołtarza, w którym znajdują się relikwie św. Wiktoryna (kościół św. Piotra w Asyżu, 1986 r.)

Co jest warta modlitwa buddysty do swojego bożka?

Budda nie jest żadnym bożkiem,
Bogiem zresztą też

Niestety, to spotkanie nie miało na celu nawracania jakiegokolwiek poganina na chrześcijaństwo.

o ile bardzo naciągajac mogłbym zrozumiec wspólne modlitwy zydów, muzułmanów i chrzescijan ale hinduistów, buddystów i innych pogan?