kastor
No niby tak, ale jak zrozumiałem w pytaniu michaju chodzi o inną sytuacje, tu cytat: "ale chcialbym sie dowiedziec czy z zapomnianym grzechem ciezkim przy spowiedzi mozna isc z ta swiadomoscia do komuni i przy nastepnej spowiedz to powiedziec czy nie isc?"
Może to moja wina, a może staraj się majchu precyzyjniej zadawać pytania.

Ze świadomością że się zapomniało ten grzech ciężki - tak?, czyli nie ma tutaj sytuacji że zapomniał. Zresztą dziwne żeby ktoś nie szedł do Komunii mając grzech cięzki, ale o nim nie pamiętał. Jak się nie pamięta to co niby ma mnie powstrzymać?

Inną kwestią jest jak wogóle można zapomnieć grzech cięzki? Tego to niezbyt rozumiem.

michaju prosze Cie, to jest banalnie proste.
1. Masz jakiś grzech na sumieniu?
a) Jeśli tak to idziesz do spowiedzi, potem możesz do Komunii.
b) Jeśli nie to nie musisz iśc do spowiedzi, potem idziesz do Komunii.

Grzechy lekkie - wystarczy spowiedz powszechna, choć z tego co wiem zaleca się jednak spowiedz, warto posłuchac opinii Kapłana, również nie mieć watpliwości np. czy to aby napewno był grzech lekki.

Grzechy cięzkie - konieczna spowiedz, tutaj wiadomo wszystkie warunki dobrej spowiedzi wypełnione np. żal za grzechy i konkretne postanowienie poprawy.

A jak nie pójdziesz do Komunii to nie przeżyjesz w pełni Mszy Świętej i właściwego jej celu, ale może czasem lepiej nie iść niż iśc niegodnie.
Nie traktuj tego tak formalnie, pomyśl przez pryzmat rozsądku zamiast mnożyć sytuacje, a co jesli... . Do Komunii trzeba przystępować z wiarą, w czystości, że szczerymi intencjami aby spotkać się z żywym Chrystusem. Kieruj się tym i (chyba) wszystkie pytania otrzymają odpowiedz.

1. Można zapomnieć- np. ze stresu, z choroby ... - tak samo, jak się zapomina połowę rzeczy na egzaminie.
2. Błąd logiczny- jeśli mam świadoomość, że zapomniałam, to zapomnienie było. To, że sobie później przypomniałam, nie znaczy, że caly czas pamiętałam Wist- jest sytuacja, że zapomniał, ale teraz pamięta ... prosząc kogoś o precyzję, sam pisz po polsku
3. michaju- Bóg odpuszcza nam wszystkie grzechy, jeśli za nie żalujemy. Bardzo mądra jest tutaj regułka: Żałuję także za grzechy, których nie pamiętam"- jeśli zapomnisz wyznać jakiegoś grzechu śmiertelnego (ciekawe, kiedy szumi poprawi "nieaktualną nomenklaturę" Wista i kastora, tak, jak mnie poprawiał ) , możesz spokojnie przystępować do komunii. Pozostaje tylko obowiązek powiedzenia o tym zapomnianym grzechu przy następnej spowiedzi

Ale mnie zjechałeś ide się zamknąc w sobie.

Witam serdecznie na forum . Mam nadzieję, że znajdziesz tu swoje miejsce i odpowiedzi na Twoje pytania



Wiara jest jak miłość do ukochanej/ukochanego. Można by zadać pytanie: jak często muszę z nią/nim rozmawiać? Jak często muszę sie z nią/nim spotykać? Ale pewnie sam widzisz, że takie pytania nie mają sensu, bo z miłości się spotykamy z daną osobą, bo oczywiste i naturalne jest, że chcemy i pragniemy się z nią/nim spotykać.

Tak samo z wiarą. Wiara jest to nie światopogląd, ale relacja z Bogiem. I jeśli będziemy ją rozwijali, to będzie dążyła do miłości do Boga. Dlatego powinniśmy robić wszystko co rozwija tę naszą relację, tę naszą (być może na początku małą) miłość do Boga (tak jak staramy się rozwijać naszą miłość do ukochanej/ukochanego), a więc: często się z Bogiem spotykać (msza święta, przyjmowanie Eucharystii, modlitwa), często z Nim rozmawiać (modlitwa), słuchać (czytanie Pisma Świętego).

A co do modlitwy, jest ich jej wiele typów - niektóre oczywiste, niektóre mniej oczywiste, ale wszystkie polecam . Otóż m.in.:
1) Modlitwa ustalonymi modlitwami, takimi jak: "Ojcze nasz" (Jezus nas tej modlitwy nauczył), "Zdrować Maryjo", "Wierzę w Boga...", różańcem, koronka, modlitwy z książeczki, itd.
2) Modlitwa własnymi słowami - bardzo, bardzo polecam mówić do Boga, poza modlitwami o ustalonych słowach, także własnymi słowami - wyrażać swoje emocje, potrzeby, uczucia, ale także smutki, niepowodzenia, powodzenia, itd. Przecież Bóg jest Naszym Kochanym Ojcem, naszym Tatusiem! Tak jak ukochanej nie mówimy tylko ustalonych słowami rzeczy jak "kocham Cię", ale też wyrażamy to (i wszystkie nasze emocje) innymi słowami i czynami. Są przeróżne formy modlitwy własnymi słowami - modlitwa:
- dziękczynna (gdy dziękujemy za coś)
- wstawiennicza, błagalna - gdy prosimy o cośdla siebie lub innych osób
- uwielbieniowa - gdy uwielbiamy Bogia, niekoniecznie za coś - tak jak uwielbia się ukochaną/ukochanego niekoniecznie za coś
- modlitwa samą obecnością - oddanie swojej obecności drugiej osobie (Bogu) i cieszenie się z obecności tej drugiej osoby (Boga), tak jak jest to w przypadku osoby ukochanej - czasem wystarczy jej obecność
- medytacja chrześcijańska, kontemplacja
- czytanie Pisma Świętego - jako część modlitwy (więc rozmowy) jest słuchaniem Boga
- itd itp

więc... polecam większą różnorodność

Bóg z Tobą michaju!