Nie zrozumieliśmy się PTR, tu nie chodzi o to co ty czujesz tylko czym naprawdę jesteś. W swoim założeniu przyjmujesz własną świadomość jako coś niepodważalnego, gdyż "czujesz sam siebie". Czy aby na pewno wystarczy to na dowód iż jesteś niezależnym bytem ? A może jesteś tylko wyrafinowanym kawałkiem "softwaru" wykorzystywanym przez bilogiczne "roboty" ... złożonym algorytmem wykonywanym w wiecznej pętli ... opartym o potężną sieć neuronową. Może nigdy nie istniałeś jako odrębna istota i nigdy nie będziesz istnieć ? Każda twoja myśl to tylko kolejna iteracja, kolejny bodzieć do przeanalizowania, zaklasyfikowania, przymyslenia ... zapisania w pamięci, przyjęcia kolejnego bodźca ... bez bodźców z zewnątrz człowiek dostaje obłędu ...



Tak naprawdę, nie trzeba specjalnie filozofować, wystarczy spojrzeć na to co nam mówi nauka. Materia jest iluzją. Jej istnienie jest wynikiem zaburzenia pewnego układu, metria, energia, czas, przestrzeń są wynikiem zaburzenia równowagi, totalnego zera. Nasza rzeczywistość, wszystko co nas otacza wywodzi się z nicości i do nicości zapewne kiedyś powróci. Materia jest zbudowana z niczego PTR. Ty jesteś zbudowany z niczego i twoja świadomosć też jest zbudowana z niczego. I kiedyś znowu stanie się niczym ...



Wybierać rzeczywistość ponad złudzenie, oznacza wybór racjonalny, tego co prawdopodobne i usankcjonowane zmysłami ponad to co chciało by się by było prawdą. Ty np. wolisz oprzeć swój światopogląd o tezę, że zmysły nieprawidłowo informują człowieka o jego otoczeniu. Dla mnie to nieracjonalne i wskazuje na chęć ucieczki w iluzję.



Nie jakoś tam ... jest uzasadnione 26 letnim doświadczeniem w ciągłym zmysłowym obcowaniu z materią. Nic co poznałem ani czego doświadczyłem nie dostarczyło mi powodu do podważenia tezy o istnieniu materii. Jeżeli dostarczysz mi jakąś poszlakę w tej dziedzinie chętnie ją rozważę. Nie wierzę w istnienie materii, po prostu gdy wyciągam rękę jest tam, a to, że tak naprawdę dotykam pewnej formy "nicości" jest naprawdę bez znaczenia bo sam jestem "nicością".



Dowód? Nie dostarczysz mi dowodu, bo go nie ma ... Moim zdaniem nie ma nawet dowodu na istnienie "świadomości" w potocznym jej rozumieniu.



Nie PTR, nic nie jest FAKTEM, możesz bezpiecznie śnić swoje bajki. Nikt Ci ich nie zabierze jeżeli sam nie zechcesz ich oddać. Zawsze będziesz miał swój bezpieczny obszar niewiedzy i niepewności w którym będziesz mógł umieszczać swoje "metafizyczne" budowle ... Nikt też nie będzie Ciebie mógł nazwać z tego powodu idiotą bo nikt nie będzie Ci nigdy w stanie dowieść, że jesteś tylko fantastą. Ale moim zdaniem jest bardzo, bardzo prawdopodobne, że jesteś "tylko" i "aż" materią. Ale nie mam pewności. I szczerze mówiąc nie jest mi potrzebna. Też lubię ten niewielki obszar niepewności, choć nie jestem od niego tak uzależniony psychicznie jak Ty.

Gdy wiesz, że cię boli brzuch, to jest to wiedza obiektywna czy nie? Czy przez to, że inni nie czują twojego bólu brzucha, to znaczy, że cię nic nie boli?


Nauka nie korzysta z osiągnięć wiary, tak jak ateista nie korzysta z doświadczeń wierzącego.


Medycyna, lekarstwa i operacje - to jedno, a zdolności człowieka do uzdrawiania - to drugie.


W wymiarze piątym można kształtować materię myślą, nie ma siły ciężkości, można oddychać pod wodą. W szóstym można poznać siebie dokładnie, całość istnienia. Przez dojście do siódmego otwiera się swobodny dostęp do czwartego... No i po co ci to wiedzieć?

Poczytaj sobie o Ojcu Pio.


Chciałeś osiągnięcia wiary, nie nauki.


Sprawdzić? Odkrycia wiary przerastają możliwości nauki do sprawdzenia.
Widzisz kwiat. Jeśli uznasz, że jest on wytworem twojej wyobraźni, odwrócisz się i odejdziesz, to tracisz możliwość dotknięcia go, powąchania. Czasem potrzeba wiary, żeby móc coś poznać.

Co wiara może...

"Wiara twoja ciebie uzdrowiła." (to tak odno
"Czemu bojaźliwi jesteście, małej wiary? Wtedy wstawszy, rozkazał wiatrom i morzu, i stała się cisza wielka. "
"Jeśli będziecie mieć wiarę jak ziarno gorczycy, powiecie tej górze: "Przesuń się stąd tam!", a przesunie się. I nic niemożliwego nie będzie dla was.

"Wiara twoja ciebie uzdrowiła." (to tak odno

"Wiara twoja ciebie uzdrowiła." (to tak odnosnie medycyny)
(Przepraszam za powtorzenia. Polskie litery mi sie zaciely...)

Ból brzucha może być subiektywny lub obiektywny. Obiektywnie daje się zbadać jego ewentualne przyczyny. Jeżeli np. opiłem się surowej wody i zjadłem kilogram gruszek, ból brzucha jest raczej obiektywny - można podać jego przyczyny.
A co z wiarą?



Ciekawe dlaczego? Przecież odkrycia dokonane przez wiarę na pewno bardzo by się przydały. Czy to niechęć naukowców do tych odkryć? Ale przecież wśród naukowców jest wielu wierzących.
Podejrzewam że przyczyna niekorzystania przez naukę z odkryć wiary tkwi w jakości tych odkryć.



A więc medycyna by istniała, ale człowiek nie miałby zdolności do uzdrawiania? Jak więc działałaby medycyna?



Naukowcy badający teorię hiperprzestrzeni mają trochę inne zdanie na ten temat. Piąty wymiar nie wystarcza żeby zunifikować grawitację. Ale każdy może sobie wybierać teorię jaka mu najbardziej pasuje. Obie nie są sprawdzone doświadczalnie, jedynie ta naukowa ma mocne oparcie w matematyce (i w fizyce teoretycznej). Ciekawy jestem jakimi argumentami posłużył się o. Pio. Poszukam.



Chciałbym żeby te osiągnięcia były weryfikowalne.



Więc skąd wiesz czy wiara cokolwiek osiągnęła?



OK, ale w przypadku kwiatka mogę sprawdzić czy jest realny. To coś, czego nie mogę wycisnąć z wiary. Po prostu gdyby wiara była jedynie oszukiwaniem się, to i tak pisałabyś to samo. Gdzie jest jakiś argument za tym, że to co głosi wiara to coś więcej niż opium dla ludu?

Nie zawsze da się znaleźć obiektywne przyczyny bólu brzucha. Tylko ty wiesz, że cię boli i jest dla ciebie uczucie w pełni realne. A dla innych obce, niesprawdzalne. Podobnie z osiągnięciami, do których można dojść przez wiarę. Są one tak realnie odczuwane przez jednostkę, jak ów ból brzucha. I jak ten ból bez przyczyny są nieprzekazywalne.


Nauka akceptuje tylko takie "odkrycia", które da się wytłumaczyć dotychczasową wiedzą, zapisać znanymi formułami. Coś, co zostanie zaobserwowane jako "niewytłumaczalne zjawisko" zostaje odstawione na bok, ewentualnie zajmie się nim jakiś naukowiec zapaleniec. Zapewne wszytkie "cuda" w końcu doczekają się naukowego wytłumaczenia. A na razie zdarzają się w oparciu o wiarę.


Człowiek takie zdolności ma, nawet gdy w nie nie wierzy. Medycyna czasem z nich korzysta, podając witaminy jako rzekome doskonałe lekarstwo na ciężką chorobę.
Przy braku wiary medycyna bardzo się przydaje.


Naukowcy opierają się o teorię, wierzący może opierać się o praktykę.


Są weryfikowalne przez jednostki na zasadzie: spróbuj a się przekonasz. Tylko do tego trzeba być wierzącym.


Z autopsji.


Wiara, to nie to co się przekazuje ludziom. To nie mówione słowa i podsuwane księgi. Widząc człowieka, który doszedł gdzieś w swojej wierze, nie uczyni cię wierzącym. Wiara, to spróbowanie samemu pójść tą drogą. Dopiero przez praktykę można dojść do "kwiatka", którego ateiści nie widzą. Dopiero wtedy możesz porozmawiać z drugim wierzącym o jego pięknie.

Ale inni również go doświadczają, dlatego nie jest to uczucie dla nich obce. I zawsze jest racjonalna przyczyna tego bólu, nawet jak się jej nie znajdzie przy pierwszym podejściu.
A więc nie jest to podobnie jak z wiarą. Chyba że masz na myśli neuroteologię - ona wyjaśnia dlaczego niektórzy odczuwają mistyczne przeżycia.



Wcale nie. Jeżeli jakieś odkrycie nie jest wyjaśnione, ale ma zastosowanie w praktyce i jest powatrzalne, to nauka to przyjmuje, nawet jeżeli nie zna dokładnej natury tego odkrycia. Mechanika kwantowa jest dobrym przykładem.
O takie przydatne, sprawdzalne (w sensie działania i powtarzalności) odkrycia dokonane przez wiarę mi chodzi.



Co mają witaminy do zdolności uzdrowicielskich człowieka?



Czyli przy obecności wiary medycyna jest nieprzydatna (utrzymywanie tych wszystkich szpitali, lekarzy itp.)?



Jest dokładnie na odwrót. Jeżeli jednak upierasz się przy swoim zdaniu, podaj w końcu te praktyczne zastosowania wiary.



Ale jakie są te parktyczne osiągnięcia? Np. staję się wierzącym i mogę lewitować (panuję nad wymiarami)?



A więc podziel się tą autopsją.



A jak zastosować tego kwiatka?

Miałem na myśli to, że nasza rzeczywistość poprzez zmysły informuje nas o nieistneiniu Boga (a raczej nie informuje o jego istnieniu). Wg zmysłów rzeczywistość ostateczna nie zawiera więc Boga. Religia stwierdza co innego.



"Dlaczego" jest podstawowym pytaniem w nauce. Podejrzewam, że bierzesz pod uwagę znaczenie "w jakim celu" a nie "w wyniku czego".



Religia też tego nie wyjaśnia. Można wymyśleć wiele wersji bez poparcia w obserwacjach i wszystkie będą "wyjaśniały" stan obecny w inny sposób.




OK, nie może. Jak go w takim razie poznać? Jak poznać że poznaje się właśnie Boga a nie własne myśli zakodowane przez ewolucję jako potrzeba wiary?



Ktoś kto potrafi wszystko nie jest bytem prostym. Jeżeli jest - stwórz Boga, skoro jest taki prosty.



Bóg potrafi stworzyć multiuniversum, a multiuniversum raczej Boga nie potrafi. Multiuniversum - takie niby skomplikowane - nie jest wszechmogące.



Nie ja pierwszy zacząłem. Pytano mnie wielokrotnie, skąd się wziął Wielki Wybuch, pierwsza żywa komórka itp. Pytam więc, skąd się wziął byt o wiele bardziej skomplikowany. Jeżeli coś ma być "samoistniejące", to wg mnie będzie to raczej fluktuacja kwantowa, a nie wszechmoc.



Materializm niczego takiego nie zabrania. Teiści i ateiści różnią się więc bardzo. Samoistneijąca materia jest obserwowana. Nawet nazywa się ją "boskimi cząstkami".



To był przykład dążenia układu do pewnego celu przy braku ingerencji. Coś się może dziać bez świadomego celu.



Wyjaśnij skąd wziął się Bóg i jak on to robi że może wszystko.



Niektórzy najwidoczniej są szczęśliwsi gdy wiedzą w jakim świecie żyją, a nie tworzą sobie świat wirtualny.
Odkrycia naukowe poza tym pomagają łatwiej żyć.



Z mojej niepewności co do materii i wrażeń w żaden sposób nie wynika konieczność istnienia Boga. Jest on wg mnie bytem mało prawdopodbnym. I nie ma to nic wspólnego z przyjęciem jakichkolwiek przekonań.



Wszystkie są prawdziwe dla mnie. W rzeczywistości mogą być fałszywe. Na podstawie wrażeń i obserwacji buduję obraz świata. Np. jak widzę krzesło, to z dużym prawdopodobieństwem to krzesło istnieje, a przynajmniej będę otrzymywał takie wrażenia jakby istniało.
Wszystkie uczucia mają również uzasadnienie materialne, jako efekt oddziaływań materii.
W wyniku uczuć i wrażeń które otrzymuję nie mam podstaw do przyjęcia istnienia bytu transcendentnego.
I niczego nie selekcjonuję.



Tego nie wiesz - czy Bóg stworzył świat i czy go zaaranżował. Ja również tego nie wiem. Opieram się więc na dostępnych mi informacjach. Jeżeli te informacje nic nie mówią o istnieniu Boga, to dlaczego miałbym zakładać jego istnienie?



Wątpię, czy wiarę da się świadomie przekreślić lub wzbudzić.



Wymyślając cokolwiek i traktując to jako teorię naukową też z reguły otrzymasz szum.
To że czegoś nie da się zweryfikować naukowo, to nie jest argument za istnieniem tego czegoś. Może być tak, że to coś istnieje - ale jak dojść do tego CZY istnieje i CO istnieje? Przyjęciem tego na wiarę? Ale w ten sposób przyjmujesz totalnie cokolwiek. Prawdopodobieństwo że to w co uwierzysz jest rzeczywiste jest znikomo małe.

Podobnie z wiarą i tym, co można przez nią osiągnąć - ci, którzy tego doświadczają, rozumieją się nawzajem. Pozostali - cóż, tu właśnie droga dla ateistów jest niedostępna.


Poczytaj sobie listę którą wymieniłam na początku. Wszystko jest sprawdzalne. A przydatność tych odkryć sam oceń.


Nic. Chodzi o środek, który nie szkodzi, a człowiek wierzy, że jest to lekarstwo - i zdrowieje.


Tak


Była mowa o wyższych wymiarach. Uważasz, że naukowcy zbadali taki np. piąty wymiar i doświadczalnie stwierdzili, że istnieje tam grawitacja?


Tak


Poczytaj sobie mój pierwszy post.


Panować nad życiem i śmiercią. Resztę poczytaj sobie w moim pierwszym poście.

Czyli nie jest możliwe pokazanie ateiście co da się wiarą osiągnąć? Chyba jednak kilka rzeczy można pokazać, jeżeli przeanalizować co napisałaś dalej.`



Przydatność tych odkryć jest na pewno wielka, tylko że chciałbym je sprawdzić. Podobno można, chociaż nieco wyżej napisałaś że nie bardzo.



Czyli wyrzucamy całą służbę zdrowia. Wystarczy wiara żeby wyzdrowieć. Studia medyczne to strata czasu, a lekarze to zwykli oszuści, którzy wyciągają pieniądze od ludzi, podczas gdy możnaby się leczyć samemu za darmo poprzez wiarę.
Czy potwierdzasz?



Nie zbadali. Ale wierzący zbadali - a więc czekam na pokaz lewitacji.



Niektóre z rzeczy które wypisałaś nie są niczym nadzwyczajnym, ale niektóre (szczególnie panowanie nad wymiarami i uzdrawianie) są bardzo ciekawe. Jeżeli są to niezaprzeczalne osiągnięcia wiary, to chciałbym zobaczyć efekty. Podziel się więc tą autopsją. Przelewituj pomiędzy wieżowcami, uzdrów jakichś chorych - na pewno będzie mi wtedy głupio i nie będę wiedział co powiedzieć.



Wskrzeszanie? Kreacja dorosłych osobników? Lalki voodoo?

"Czyli nie jest możliwe pokazanie ateiście co da się wiarą osiągnąć? Chyba jednak kilka rzeczy można pokazać, jeżeli przeanalizować co napisałaś dalej." Pokazać - nie. Musiałby mieć wiarę, a wtedy sam by poznał.

"Przydatność tych odkryć jest na pewno wielka, tylko że chciałbym je sprawdzić. Podobno można, chociaż nieco wyżej napisałaś że nie bardzo." Jak będziesz mieć wiarę, to poznasz i te "odkrycia" i ich przydatność.

"Czyli wyrzucamy całą służbę zdrowia. Wystarczy wiara żeby wyzdrowieć. Studia medyczne to strata czasu, a lekarze to zwykli oszuści, którzy wyciągają pieniądze od ludzi, podczas gdy możnaby się leczyć samemu za darmo poprzez wiarę.
Czy potwierdzasz?" Wiara wystarczy, żeby zrozumieć chorobę i sobie z nią poradzić. Lekarze są dla tych, którzy jeszcze do tego nie doszli.

"Nie zbadali. Ale wierzący zbadali - a więc czekam na pokaz lewitacji." I to możliwe. Możesz zobaczyć taki "pokaz". Pojedź do Tybetu. Osiągnięcia wiary nie są "na pokaz". Jeśli tak są wykorzystywane, to jest to nadużycie i niezrozumienie istoty sprawy.

"Niektóre z rzeczy które wypisałaś nie są niczym nadzwyczajnym, ale niektóre (szczególnie panowanie nad wymiarami i uzdrawianie) są bardzo ciekawe. Jeżeli są to niezaprzeczalne osiągnięcia wiary, to chciałbym zobaczyć efekty. Podziel się więc tą autopsją. Przelewituj pomiędzy wieżowcami, uzdrów jakichś chorych - na pewno będzie mi wtedy głupio i nie będę wiedział co powiedzieć." Jaki byłby skutek takiego pokazu? Na pewno nie przysporzyłby tobie wiary. Możliwości te nie są po to, żeby komuś "zrobiło się głupio". Osiągnięcia wiary tym się różnią od naukowych, że nie można ich wykorzystywać dla pieniędzy, sławy i próżności. Mogą być narzędziem dla pomocy ludziom - w sensie duchowym, nie materialnym. Czy pisałam już, że wiara daje takie umiejętności jak: telepatia, intuicja, jasnowidzenie, jasnosłyszenie, widzenie w wyższych wymiarach? Ale do tego trzeba dorosnąć, żeby ich nie nadużywać. Każdy może do nich dojść, nie trzeba się z tym urodzić.

"Wskrzeszanie? Kreacja dorosłych osobników? Lalki voodoo?" To akurat "czarna" wiara. Niewskazane jest ingerowanie w czyjś cykl życia i śmierci. Można zapanować nad własną. Można nie umrzeć, zachować własne ciało żywe. Można też umrzeć świadomie w wybranej chwili, bez popełniania samobójstwa i eutanazji. Można wybrać życie, w jakim się chce urodzić.
Niektóre wiary uznają reinkarnację, co już samo w sobie jest "wiecznym życiem" na ziemi.

zRozłożę odpowiedź na dwa dni.
Dziś PugCondoin, jutro Irbisol - czasu mało.




Mówiłeś, że: "założenie o isteniniu materii jest dokłądnie tak samo umocowane jak twierdzenie o istnieniu ciebie. Tak naprawdę wcale nie musisz istnieć, możesz być własnym złudzeniem”
Zrozumiałem to w ten sposób, że sam ulegam złudzeniu, że istnieję. Czyli tak czy inaczej złudzeniu ulec KTOŚ musi.

"Czy aby na pewno wystarczy to na dowód iż jesteś niezależnym bytem ?"
A GDZIE ja napisałem, że tak jest? Przecież WYRAŹNIE piszę, że w moim modelu istnienie, bądź nieistnienie materii jest OBOJĘTNE.

Ja nie rozstrzygam istnienia/nieistnienia materii.

" A może jesteś tylko wyrafinowanym kawałkiem "softwaru" wykorzystywanym przez bilogiczne "roboty""
Może, ale czy aby na pewno sam fakt, że może tak być jest dowodem, iż materia istnieje?

Jeśli chcesz stać na przekonaniu, że nic nie przyjmujesz bez dowodów i jednocześnie chcesz za punkt odniesienia wziąść materię co do której nie wiesz czy istnieje, to musisz udowodnić jej istnienie. Jeśli przyznasz, że przyjmujesz to na wiarę, to oczywiście zaakceptuję to.


Bardzo ciekawa to NICOŚĆ. A możesz mi wyjaśnić cóż to za nicoś, w której to istnieją PRAWA na mocy których potem następuje zaburzenie pewnego układu, materii, energii ?
Cóż to za NICOŚĆ, w której jednak ISTNIEJĄ jakieś prawa?

Jeśli wymienione przez Ciebie materia, energia, czas pochodzą z NICOŚCI i do NICOŚCI zmierzają, to czym jest ona sama, skoro jeszcze w niej istnieć wyraźnie muszą PRAWA na mocy których następują jakieś zmiany?


Zapytałem Ciebie:

Odpisałeś:

Nie uważnie czytałeś co pisałem. Ja nie twierdzę, że zmysły niepoprawnie informują o rzeczywistości. Wyraźnie pisałem, że w moim modelu istnienie materii jest OBOJĘTNE.
Pisałem, że jedynie zadaję pytanie "czy materia istnieje?". Nie dokonuję rozstrzygnięcia.

Mówisz, że "wybierać rzeczywistość ponad złudznie, oznacza wybór racjonalny tego co prawdopodobne i usankcjonowane zmysłami", a zatem powiedziałeś, że racjonalne jest nie ulegać złudzeniu, ale wybierać rzeczywistość. Ja zaś pytałem Ciebie CO TO JEST WEDŁUG CIEBIE RZECZYWISTOŚĆ? Nie odpowiedziałeś mi więc.
Wybierasz rzeczywistość ponad złudzenie, ale równocześnie ufasz zmysłom, a dopiero co masz rozstrzygnąć, czy owe zaufanie jest poprawne. My nie wiemy czy jest ono poprawne.

Nie uniknąłeś błędnego koła, że zmysły poprawnie informują Cię o rzeczywistości, bo rzeczywistość jst dana Twym zmysłom.


Dotyk to również zmysły. Ja zadaję pytanie czy zmysły poprawnie informują o rzeczywistości, a Ty po prostu odpowiadasz, że tak, bo rzeczywistość poznajesz zmysłami.
To nie ja mam udowadniać nieistnienie materii. Doświadczamy wrażeń i zadaję proste pytanie: "Czy możemy ufać, że to czego doświadczamy istnieje?" Jedyne co przedstawiasz to to, że w swoim dowodzie odnosisz się do zmysłów, a dopiero co masz udowodnić, że one nie kłamią.
Ot, takie racjonalistyczne błędne koło. Karuzela, że aż uszy powiewają.

To nie ja mam Ci przedstawić dowód na nieistnienie materii. Zadaję tylko pytanie, czy możemy ufać zmysłom co do doświadczanych wrażeń i stwierdzam, że nie możem tego rozstrzygnąć.


Więc JAKI SENS było budować pytanie: "Możesz to wszystko (pamięć, osobowość, umiejętności -p) stracić jeszcze za życia, jak więc wyobrażasz sobie zabranie tego ze sobą po śmierci ? "



Może trochę szacunku? Jak na razie to jesteś typowym racjonalistą. Czynisz nieuświadomione błędne koła. To, że coś jest wiarą rozumiesz, bo uczciwie ludzie wierzący Ci powiedzieli, że to w co wierzą jest wiarą, dogmatami. Tego, że istnieją pewne założenia brane powszechnie na wiarę (jak pewność co do istnienia materii) już sam, dzięki własnemu wysiłkowi, nie dostrzegasz. Bo Ci nie powiedziano.... Dowód naukowy - jak typowy racjonalista - uważasz, że jest wtedy, gdy nie musisz myśleć. Ot, po prostu w popularnonaukowym piśmie przeczytasz, że coś udowodniono i będzie to przyjmował.
Racjonalizm - hasłem rozum, za którym kryje się zupełna bezmyślonść.

Jak widzisz ostrożniej ze stwierdzeniami lekceważącymi "możesz bezpiecznie śnić swoje bajki", bo nie jesteś kimś wyjątkowym.


Jak na razie nie przyznałeś, że sam bierzesz założenia na wiarę.
Czekam na dowód, że zmysły poprawnie informują Ciebie o rzeczywistości, a zatem, że i materia istnieje.
Czekam na określenie co rozumiesz przez rzeczywistość.
Tylko tym razem bez błędnych kół. W końcu, podobno, jak sam twierdzisz, Twój światopogląd opiera się tylko na dowodach, przyjmujesz twierdzenia zgodnie z naukową metodologią.

A właściwie istnienie czego rozstrzygasz? Bez materii jako ośrodka niczego nie da się zdefiniować. Nie znamy innego ośrodka a bez tego wszystko co wymyślasz będzie czystą fantazją. Oczywiście, że muszę przyjąć założenie o istnieniu materii i tym, że zmysły poprawnie mnie informują. Nie ma to jednak nic wspólnego z wiarą. Mędzy założeniem a wiarą istnieje ogromna przepaść pojęciowa. Założenie oprate jest na racjonalnych przesłankach. Pewien zestaw bodźców pochodzących z zewnątrz których interpretacja przy pomocy posiadanych narzędzi prowadzi do określonych wniosków. Nie mam narzędzi by potwierdzić prawidłowy odczyt posiadanych narzędzi więc problem jest akademicki.

Miałem w tym semestrze przedmiot który nazywał się "Analizą danych", dotyczył metod statystycznych i podstaw "data miningu" ...

Pojawiło się w nim pewne twierdzenie: "Jeżeli w opisanej sytuacji nie przyjmiemy żadnych założeń odnośnie zasad klasyfikacji, to dowolnie zaawansowany algorytm klasyfikujący będzie działał równie (nie)sprawnie, co klasyfikator czysto losowy.

Przekłądając to na bardziej uniwersalne twierdzenie oznacza to mniej więcej, że w nauce przed założeniami nie ma ucieczki. Tak więc jedyne o czym tak naprawdę możemy dyskutować PTR, to o tym czyje założenia dają w efekcie lepszy światopogląd w praktyce. Bo skutecznosć modelu można sprawdzić tak naprawdę tylko w praktyce, a moim zdaniem twój model jest beznadziejny.

Pomijam odpowiedź na resztę, bo moim zdaniem wszystko i tak koncentruje się na tym problemie czyż nie ?

Dziwne - znam wielu mocno wierzących i żaden nie twierdzi że umie lewitować ani leczyć chorych (w tym siebie).



Papieża ostatnio leczyli w szpitalu. Czy uważasz że gdyby nie to, i tak by sobie poradził z chorobą?
Podobno mamy w kraju bardzo dużo wierzących a u lekarza cały czas kolejki.
Ja jestem niewierzący, więc normalne jest że potrzebuję lekarza, ale wierzący albo papież?



A czy wiesz, że ateiści umieją się teleportować? Dlatego w ogóle nie jeżdżą samochodami ani nie korzystają z innych środków komunikacji.



Czy ci, którzy nie umarli i zyją np. 500 lat nie chcą się z tym ujawniać żeby nie było że robią to na pokaz?