Postanowiłem skorzystać z pomysłu z innego forum i założyć również tu wątek o takiej treści:


Jeśli już idziesz spać, bo czujesz że Twoje oczy zaczynają odmawiać posłuszeństwa, to wpadnij tutaj i zostaw jakąś swoją myśl...Nawet jeżeli jest banalna, podziel się nią z innymi..... Może podsumować ten dzień...może zapowiedzieć inny...a może chcesz coś zrzucić z siebie?


Na pewno ktoś to doceni

Nie idę spać. Spać idę za 20-21 godzin. Siedzę całą noc i kończę pracę.
Mam do powiedzenia tylko tyle, że właśnie zakończyłem przedostatnią rzecz i zabieram się za ostatni trudny etap.
Potem tylko poustawianie kodu.

PS. Jestem jakby nie było najwytrwalszym moderatorem . Jakimś nocnym stróżem czy jeszcze innym czymś ,- Forum nawet w nocy jest pilnowane


02:53
nad Warmią niebo bezchmurne
miasto śpi

Spaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaać...
Wróciłam dziś z Lednicy, ale nie mogłam spać w ciągu dnia, bo miałam sporo pracy na jutro ( praca do napisania i nauka na kolokwium)... teraz już padam i zamiast iść juz do łózia to dzielę sie z Wami cząstką mojego dnia... Czy to normalne?
Jutro kolejny dzień, a o 6 rano pobudka Ciężkie jest to życie studenta, zwłaszcza w czasie sesji
Pozdrawiam. DOBRANOC

PS. Fajna ta rubryka... Można przynajmniej troszkę ponarzekać bez konsekwencji

Wczoraj jednak padłem o wpół piątej do łóżka a wstałem o 10:00.
Dziś mam tylko jedną rzecz do przekazania: co masz zrobić dziś, zrób wczoraj.

Znowu muszę posiedzieć.... Ale to w sumie fajne jest. Zwłaszcza, że... ale o tym innym razem.
Wyłączę światło (tylko monitor zostanie) i odsłonię okno.
Sam jeden pracujący pośród śpiącego tłumu - całkiem fajne uczucie

Chyba czas zbierać się powoli do łóżeczka
Ale jeszcze sobie słucham"Saruela":

"Ulicami zmęczonego świata idzie żebrak prawdziwej miłości,
pukający do zamkniętych drzwi ludzkich serc, ludzkiej samotności.

Pod tym adresem mieszka hałas, a te drzwi zaryglował lęk,
wszyscy dawno już posnęli a tu lokatorem jest grzech.

Idź do nastepnych drzwi, u mnie miejsca brak dla takich gości.
Idź nie przeszkadzaj mi, to są moje cztery kąty wolności...

Proszę zaufaj mi dam Ci pokój, którego tobie trzeba.
Proszę otwórz mi mam dla Ciebie miłości kromke chleba.
Otwórz, gdyż kocham Cie, i pragnę z tobą dziś wieczerzać,
pozwól mi w twoim sercu żyć,bo dla Ciebie oddałem życie swoje..."

Tak sobie myśle, w jakim stopniu ta piosenka jest o mnie samej
Chyba najbardziej pasują do mnie słowa:

"Pod tym adresem mieszka hałas, a te drzwi zaryglował lęk"

Zwłaszcza ostatnie dni...echh...Może jutro coś się zmieni
Pozostaje nadzieja...i jeszcze ta dziwna pogoda...
Wszystko się stało dziwne...

"Twa obecność czyni życie moje wiosną, a Twoja miłość pokój sercu da"

Może jutro? Te słowa..."pełen wiary, że miłość zwycięży..."

Czas się jednak już położyć, jutro też jest w końcu dzień

Na dobranoc bajka, na którą sie dzisiaj natknęłam :

"Za górami, za lasami, za siedmioma rzekami w małej chatce nad rzeką żyli Mąż i Żona. Codziennie rano Mąż wychodził do lasu narąbać drew na opał oraz upolować zwierzynę, Żona zaś przygotowywała ciepłą strawę, prała bieliznę, zamiatała sień w ich małym domku. Każdego dnia robili to samo, aż do czasu kiedy urodziły się im dzieci. Maluchy biegały po zielonym podwórku, wesoło pokrzykiwały i stale domagały się pożywienia.

Kiedy padał deszcz wbiegały prosto w największe kałuże, a z błota budowały warowne zamki. Mąż- tata musiał więc częściej wychodzić na polowanie, więcej przynosił drzewa z lasu, uczył dzieci czynności przydatnych w dorosłym życiu. Żona- mama gotowała od świtu do zmroku, kąpała rozbawioną dziatwę, piekła pyszne, pachnące w całym domu placki i opowiadała setki bajek na dobranoc.

Któregoś dnia dzieci nagle odeszły, wybrały różne drogi i podążyły szlakiem swojego przeznaczenia. Mąż i Żona znowu pozostali sami. Codziennie rano Mąż wychodził do lasu narąbać drew na opał oraz upolować zwierzynę, Żona zaś przygotowywała ciepłą strawę, prała bieliznę, zamiatała sień w ich małym domku. Każdego dnia robili to samo, aż do czasu kiedy przyszedł Anioł, aby zabrać ich do Nieba- wprost przed oblicze Najwyższego. Mąż i Żona pospiesznie zapakowali do podręcznego worka kilka niezbędnych sprzętów, mocno chwycili się za ręce i posłusznie udali się za Niebieskim Przewodnikiem. Po długiej drodze dotarli wreszcie na miejsce. Tam czekał na nich sam Najwyższy, zaprosił staruszków do stołu i ugościł hojnie.
Po wieczerzy Bóg zapytał:
- Mężu i Żono, z czym przyszliście do mnie?
Mąż drżącymi rękami wydobył z woreczka pidżamę w kratkę, flanelową koszulę nocną w różowe kwiaty, siekierkę do rąbania drew, zaczyn do chleba i dwie pary wytartych kapci.
- Przyglądałem wam się przez całe wasze ziemskie życie- rzekł Bóg do pary staruszków- Nad dachami waszych serc przewalała się niejedna burza, złość niszczyła wasze dobre myśli, ale każdego wieczoru zasypialiście obok siebie i budziliście się razem o poranku. Każdy dzień wypełniony był pracą- cichą i znojną, a wy razem trudziliście się i odpoczywaliście. Nawet w ostatnią najdłuższą podróż zapakowaliście do wspólnego worka to, co wypracowaliście razem. Słońce już nigdy nie zajdzie nad waszym Niebem, bo dochowaliście sobie wzajemnej wierności. Nawet w najtrudniejszych czasach nie pozostawiliście siebie samych- RAZEM było zawsze z wami...

Nie zawsze jest kolorowo, nie zawsze świeci słońce; nawet częściej tym, którzy starają siebie kochać wiatr w oczy wieje. Zło czeka na upadek człowieka, na jego ludzkie znużenie i wykorzystuje każdą chwilę, aby mu udowodnić, że nie warto się męczyć razem. Nie daj się zwieść, bądź czujny. Choć może dopiero na końcu drogi dostrzeżesz, że to, co robiłeś i jak żyłeś było prawdziwym szczęściem..."

Dobranoc :)

"Dobranoc"

Noc od dnia ważniejsza
choćby się zdawało
że właśnie jest inaczej
kolejne złudzenie
a przecież nocą można odłożyć swe ciało
i sprawdzać czy Bóg jest
skoro jest milczenie
to modlitwa jest wtedy gdy mówić nie sposób
noc ma uszy zamknięte i w kółko zdziwione
jak dwa orzeszki klonu zrośnięte na zawsze
stale przypomina
nocą człowiek człowieka z miłości poczyna
dzień krzykliwy zagłusza
gdy czas mknie jak zając
noc wciąż czarna bo jasna
kochajmy. Dobranoc

ks. Jan Twardowski

Asienkka, wielkie dzieki za przypomnienie tego wiersza ks. Twardowskiego. Chyba powinien go wlasnie teraz przeczytac....

Kończę pisać raport, którego pewnie i tak nikt nie przeczyta, a kilka godzin mojej pracy zostanie skazane na wieczne zakurzenie.


Mat. 11,28
Dobranoc.

Pora na dobranoc,
Bo juz ksiezyc swieci
Dzieci , lubia misie
Misie , lubia dzieci

pozdrowka

No pięknie... jest 00:38 a według mojego planu idę spać dopiero po przeczytaniu tego: http://sierp.net/faq/#tcpip lub jeśli będzie 03:00.
No pięknie...

PTR - szczerze współczuję...
Na mnie już pora... i tak chyba przesadziłam z siedzeniem...
Pozdrawiam wszystkich pracujących w nocy
Dobranoc

Noc jest mi światłym

Ach...Już mi sie trochę sennie robi...
Ale nie mogę iść spać
Bo mój kochany, 14- letni psiak jest po operacji i muszę nad nim "czuwać". Chwilowo jestem jego aniołkiem stróżem
A niestety chwilowo nie ma nikogo w domciu żeby mógł sie nim zaopiekować...Tak więc chwilowo jestem "psą pielęgniarką"

No i żeby nie zasną to sobie śmigam po necie...

Pozdrawiam i życzę dobrej nocki