Poniedziałek 7 lutego 2005
Rdz 1,1-19; Ps 104; Mk 6,53-56.

„Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię” (Rdz 1,1)
W latach mojej młodości bardzo lubiłem włóczyć się po górach. Szczególnie upodobałem sobie Beskid Żywiecki. Z natury bowiem byłem i jestem samotnikiem a góry Beskidu Żywieckiego na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych nie były tak bardzo uczęszczane, jak góry Beskidu Śląskiego. A przy tym były tak blisko Katowic, że wyjeżdżając wczesnym popołudniem w sobotę, do niedzieli wieczora można się było trochę powłóczyć. Idąc szlakami np. z Milówki przez Halę Boraczą, Halę Lipowską na Rysiankę, a potem schodząc przez Boraczy Wierch do Rajczy, można było podziwiać po drodze tak wiele wspaniałych widoków, że nieraz żal było stamtąd odchodzić. Na Rysiance lubiłem sobie dłużej odpocząć. Kładłem się wówczas na hali, ręce kładłem pod głowę i przez wiele minut podziwiałem jak chmurki, niby owieczki przechadzają sie po modrej łące nieba. Gdzieś wysoko swoje uwielbienie wyśpiewywał skowronek a obok w trawie bzykały pszczoły, osy i świerszcze. I nieraz mi przez głowę przelatywała myśl: Ten, kto to wszystko tak urządził, był naprawdę NIEWYOBRAŻALNĄ MĄDROŚCIĄ i GENIALNYM ARTYSTĄ, nie mający sobie równych pośród ludzi. I tylko jednego nie chciałem przyznać, że TYM KIMŚ JEST BÓG, STWÓRCA WSZECHISTNIENIA. Wszak uważałem wówczas, że Boga nie ma, że wymyślili Go ci, którzy dzierżyli władzę, po to, aby trzymać motłoch w ryzach, zaś to całe piękno przyrody to dzieło ewolucji.
Ale uwierzyłem. W TEGO, KTÓRY JEST. I już wiem, że to Jego dzieło. A mój podziw dla Niego rośnie gdy pomyślę o człowieku; o wspaniałym ludzkim geniuszu, któremu On, Pan odsłania coraz to nowe tajemnice stworzenia; któremu pozwala tworzyć niemal na miarę Stwórcy. I jakąż nieogarnioną miłością ogarnia człowieka, skoro swemu Synowi każe przybrać ludzką postać i pójść do człowieka, aby mu służyć.
Wiem, że nie ja jeden Bożą wspaniałość odkryłem. Przecież od wieków ludzie tę wspaniałość podziwiali. I korzyli się przed wszechmocą Bożą. I żebrali Jego zmiłowania, zwłaszcza gdy choroby i niemoce ich zmogły. Wtedy hurmem ciągnęli do Niego. Ludzie biegali po całej okolicy i zaczęli znosić na noszach chorych, tam gdzie, jak słyszeli, przebywa... A wszyscy, którzy się go dotknęli, odzyskiwali zdrowie. (Mk 6,55-56).

Póki mego życia, chcę śpiewać dla Pana i grać mojemu Bogu, póki mi życia starczy.
Niech miła Mu będzie pieśń moja, będę radował się w Panu.
Niech znikną z ziemi grzesznicy i niech już nie będzie występnych;
Błogosław duszo moja Pana!
Alleluja (Ps 104,33-35)

a we wtorek:
Rdz 1

Potem Bóg rzekł: "Niechaj się zaroją wody od roju istot żywych, a ptactwo niechaj lata nad ziemią, pod sklepieniem nieba!" Tak stworzył Bóg wielkie potwory morskie i wszelkiego rodzaju pływające istoty żywe, którymi zaroiły się wody, oraz wszelkie ptactwo skrzydlate różnego rodzaju. Bóg widząc, że były dobre, pobłogosławił je tymi słowami: "Bądźcie płodne i mnóżcie się, abyście zapełniały wody morskie, a ptactwo niechaj się rozmnaża na ziemi" I tak upłynął wieczór i poranek - dzień piąty Potem Bóg rzekł: "Niechaj ziemia wyda istoty żywe różnego rodzaju: bydło, zwierzęta pełzające i dzikie zwierzęta według ich rodzajów!" I stało się tak. Bóg uczynił różne rodzaje dzikich zwierząt, bydła i wszelkich zwierząt pełzających po ziemi. I widział Bóg, że były dobre. A wreszcie rzekł Bóg: "Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi!" Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: "Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi". I rzekł Bóg: "Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie: dla was będą one pokarmem. A dla wszelkiego zwierzęcia polnego i dla wszelkiego ptactwa w powietrzu, i dla wszystkiego, co się porusza po ziemi i ma w sobie pierwiastek życia, będzie pokarmem wszelka trawa zielona". I stało się tak. A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre I tak upłynął wieczór i poranek - dzień szósty.
W ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia oraz wszystkie jej zastępy stworzeń.
A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął.
Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał stwarzając
Oto są dzieje początków po stworzeniu nieba i ziemi.

A tak oto wyglądało dzieło stworzenia wszelkiego świata żywego, tego naszego obecnie naszego, wspólnego.
a co z nim robimy?
I jak go chronimy