Z jednej strony nie ma więc dla Ciebie znaczenia czy materia istnieje czy nie, a z drugiej strony przy pomocy zmysłów możemy, według Ciebie, ją poczuć i zbadać, a zatem z drugiego członu pogrubionego zdania wynika, że jednak uważasz, że materia istnieje, bo możesz ją poczuć i zbadać. Czy źle rozumiem Twoje słowa? Jeżeli dobrze, to popadniesz w błędne koło: "Poprawnie obserwuję rzeczywistość, bo rzeczywistość jest tym, co poprawnie obserwuję".

Ten problem jest ważny, gdyż z Pugowej opinii o materii wynikaja Pugowe opinie o rzeczach, ktore sa mu zmyslami niedostepne. Przyklady: istnienie PTRa, śmierc świadomosci jako skutek śmierci ciala.

Bo nie rozumiesz PTR, nie ma znaczenia czy materia obiektywnie istnieje, czy jest tylko złudzeniem wywołanym przez mój mózg czy cokolwiek innego. Nie ma znaczenia czy materia jest tworem wirtualnym czy rzeczywistym. Dla mnie jest to nierozróżnialne. Moje zmysły przekazują mi określoną informację i na niej się opieram i na jej podstawie wyciągam wnioski. Dla mnie materia istnieje. Moja zdolność poznania jest ograniczona przez moje zmysły, tak samo jak zdolność pozostałych ludzi. Nie jestem w stanie dokładnie, obiektywnie opisać rzeczywistości. Ale jestem w stanie stwierdzić zasadność lub bezzasadność tez, wizji i założeń tworzonych przez innych ludzi, bo Ci posiadają te same źródła informacji co ja.

Nie mogę jednoznacznie odrzucić możliwości iż nie istniejesz, ani takiej, że świadomość nie przetrwa śmierci ciała ... ty możesz?

Czy możesz podać jakieś logiczne powiązanie fragmentów pogrubionych z podkreślonym wnioskiem, tak aby uniknąć sprzeczności?

Oczywiście możesz przyznać, że co prawda nie ma dla Ciebie znaczenia czy materia obiektywnie istnieje, czy jest tylko złudzeniem, że jest to dla Ciebie nierozróżnialne, ale wierzysz, że materia istnieje. I to będzie wystarczająca deklaracja.

Nie, nie wierzę, że materia istnieje, posiadam jedynie informację od moich zmysłów która na to wskazuje. Biorąc pod uwagę, że nie mam żadnej informacji równie wiarygodnej która wskazywała by na coś przeciwnego przyjmuję założenie iż materia istnieje. Wiara jest tu zbędna.

Jestem świeżo po "Pięknym Umysle". A co jeżeli wszyscy popadlismy w globalną schizofrenię ? czy zatem nie lepiej wybrać serce i wiarę jako RACJONALNEGO przewodnika ?

A może gasić ogień benzyną? To będzie równie racjonalne ...

co tu rozwijać?

Facet twierdzi, że twierdzenie, "Bóg istnieje" jest nielogiczne, bo nie da się udowodnic istnienia Boga. Logiczność i prawdziwość to nie to samo...




to prawda, ale ja wskazałem

to raczej autor tego tekstu popełnia ten grzeszek, twierdząc np. że zdanie "Bóg jest wszschmogacy" jest wewnętrznie sprzeczna, lecz nie podaje w ogóle na czym ta sprzeczność miałby niby polegać...


nędzność


jeśli uważasz, że ten tekścik jest taki mądry, to oświec mnie w którym miejscu autor przedstawił argumenty za wyższością ateizmu nad agnostycyzmem?

Nie zauważyłem, że dyskusja toczy się w oparciu o konkretny artykuł. Myślałem, że to kolejna niezobowiązująca wymiana zdan. Pisząc o racjonaliźmie serca odwołałem sie do konkretnego przykladu, a mianowicie do filmu "Piekny Umysł". Wyraziłem, też przypuszczenie, że żyjemy w matriksie (schizofrenicznym) w którym jedynym przewodnikiem mogłoby być serce, nad ktorym, w przeciwienstwie do rozumu, nie da się zapanowac.

Pozdrawiam !

Wyjątkowo muszę się zgodzić z motkiem. W dodatku tekst, zawierajacy filozoficzny bełkot w stylu "nadanie bytowi atrybutów" wywołuje u mnie rekację fizjologiczną.



A autor tekstu nie może mieszkać w Australii, bo wtedy chodziłby do góry nogami. Argument na podobnym poziomie



A tu, autor, jak na filoza przystało, ze swadą udowadnia, że nie ma pojęcia co to jest "nieskończoność", nawet z matematycznego punktu widzenia.



No proszę, najpierw było mnóstwo ględzenia, że byt "Bóg" nie ma żadnych atrybutów, a tu proszę, atrybuty podane na tacy.

Po prostu bełkot, bełkot i nic więcej. Pug, miałem o Tobie lepszą opinię. Na Twoje usprawiedliwienie, mogę jedynie przystać, na stwierdzenie, że tego tekstu nie czytałeś. Tylko sam tytuł, z resztą nijak mający się do treści.

Nie PTR, nie zauważyłem odpowiedzi ... sorki ...

Sytuacja przyjmowania czegoś "na wiarę" może mieć miejsce w sytuacjach błachych, gdzie nawet wysokie ryzyko błędu właściwie nie ma znaczenia. Nie możemy w ten sposób podchodzić do kwestii światopoglądu gdyż ten jest podstawą wszystkich ważniejszych decyzji jakie podejmujemy. Decyzje podjmowane w kluczowych momentach naszego życia przy użyciu założeń przyjętych "a wiarę" jest z mojego punktu widzenia zwyczajnie skrajnie nieodpowiedzialne ...

Ale zawsze rozróżniam pojęcia założenia i wiary. Założenie może być oparte o mniej lub bardziej wiarygodne źródła. I z założenia może być błędne. Wiara to nieuzasadniona pewność lub przyjęcie za fakt czegoś ku czemu praktycznie nie ma przesłanek. Wiara wynika raczej z pragnienia by coś było prawdą a nie z względnie obiektywnej oceny faktów.




Cóż autorowi nie udało się uniknąć emocjonalnej pułapki która zwykle prowadzi do rzeczy na które wskazałeś, jednak spora część tekstu nie jest do końca pozbawiona sensu ...

tak

w kilku miejscach autor nie sięgnał dna bezsensu

Spodobał mi się temat "sedno sprawy" ... na temat cytowanego artykułu myśle że nie warto dyskutować... jest dosyć pokrętny i agitacyjny.
A sednem sprawy jest: Co nas własciwie różni? tj. nas niedowiarków i Was pozbawionych wątpliwośći. Dlaczego niedowiarek odrzuca wszystkie irracjonalne zjawiska oczekując w przyszłości ich racjonalnego uzasadnienia. A wierzący natomiast tych racjonalnych uzasadnień nie wymaga.