"w cos takiego jak grzech nie wierzę"...akurat w grzech nie musisz wierzyć ...obozy koncentracyjne, łagry, Fritz, bestialski mord na Olewniku - to nie kwestii wiary - to fakty.

Nie mylisz czasem pojęć? Pod hasłem grzech kryje się zarówno morderstwo jak i zjedzenie schabowego w wielki piątek, czyż nie? Dla mnie jeden z tych czynów jest zły a drugi nie jest i nie widzę powodu by wrzucać je do jednego worka. Nie wystarczy podział na czyny dobre i złe?

"Czyny dobre i złe"..i te złe my nazywamy grzechem ...więc jednak nie wymagają wiary

Nie sądzisz że moja kategoria "czynów złych" nie całkiem się pokrywa z Twoją kategorią "grzechów". Obie kategorie nie są tożsame mimo że mogą mieć jakąś część wspólną. Nie każdy grzech musi być dla mnie czymś złym chociaż może być.
Grzech jest po prostu pojęciem charakterystycznym dla określonej religii i obejmuje oprócz zachowań które w zasadzie wszyscy uznajemy za niemoralne również takie co do których wcale nie ma takiej zgody. Czy przykładowo popełniasz grzech modląc się zwrócony nie w stronę Mekki?

A niektórzy nie nazywają ich ani złem ani grzechem, tylko owocami karmy. To też nie wymaga wiary bo to jest faktem.

do autora wątku: Biblia naucza nas że jst tylko jeden pośrednik - Jezus.

jesli chcesz szczegóły dlaczego ksądz nie może pośredniczyć napisz na maila...

heh ksiadz mam nam pomóc rozwiązać problemy , grzechy np zwiazane z czystością. Jesli ktoś ma problem z prawem to Bóg raczej mu nie pomoże , potrzebny jest adwokat. Wogóle ale sie czepiacie z tego co wiem to w kościele Ewangelicko Augsburskim tez ksiadz odpuszczagrzechy wypowiadając słowa jako sługa Chrystusa odpuszczam wam grzechy w imię ....itd. Taka praktyka jest nie tylko w kościele katolickim.

To, że tak robi wiele osób to żaden wyznacznik prawidłowego postępowania. Kryteria grzechu są jasno określone przez Kościół.
I prawidłowo ukształtowane sumienie katolika musi brać pod uwagę naukę Kościoła.



Nie. Jeżeli Kościól określa coś grzechem, a dana osoba tego nie uznaje za grzech to sumienie jej jest źle ukształtowane. Katolicy mają obowiązek kształtowania sumienia zgodnie z wiarą i nauką KK. Nie mogą swoim działaniem przeczyć tej nauce. Jeśli przy takim podejściu (lekceważeniu grzechów i nauki KK w tej materii) przystępują do sakramentów, to popełniają kolejne grzechy i przystępują do sakramentów niegodnie - tym samym więc sami na siebie ściągają gniew Boży. Usprawiedliwianie grzesznego postępowania brakiem uznania tego za grzech (wg własnych kryteriów - bez uwzględniania nauki Kościoła) obciąży nas dodatkowo na Sądzie. Sumienie jest po to, aby je kształtować w oparciu o nauczanie Kościoła, a nie w oparciu o widzimisię, bo tak robią inni.

Spowiedź to wyznanie grzechów wszystkich, a przynajmniej wszystkich ciężkich. Więc jeśli się używało prezerwatywy należy o tym powiedzieć.
Wyznajesz grzechy Bogu - za posrednictwem księdza. Tylko wtedy możesz dostąpić odpuszczenia grzechów. Tylko przy szczerej spowiedzi. Innej drogi nie ma - jak naucza Kościół.

Spowiedż powszechna "niweluje" tylko grzechy powszednie czyli lekkie. Grzech ciężki może być odpuszczony wyłącznie podczas Sakramentu Pokuty, czyli musisz wyznać go księdzu (a raczej Bogu za pośrednictwem księdza). Tylko wtedy możesz dostąpić odpuszczenia grzechu ciężkiego.

A ciekawsze pytanie ?
Idziesz do konfesjonału, spowiadasz się ksiądz odpuszcza Ci grzechy (załóżmy ze tylko te "lekkie"). A co jeśli okazało by się nieco później że ten ksiądz był już od wielu lat np. ukrytym pedofilem ?

Czy wtedy miał rawo odpuścić twoje grzechy ?

Nie jestem fachowcem w tych sprawach ale z tego co wiem grzeszność kapłana udzielającego sakramentu nie ma zadnego wpływu na jego ważność.

Czyli może dojść do absurdu w którym pedofil w sutannie odpuści grzechy pedofilowi z ulicy bo w końcu spotkają sie dwaj koledzy "po fachu"...

mariolcia...ale to już nie Twój problem
Każdy odpowiada za siebie i za swoje grzechy.

Nie chciałbym tu wyjść na obrońcę zasad religii katolickiej bo nie jestem osobą wierzącą ale czy warunkiem skuteczności spowiedzi nie jest zawsze odpowiednie nastawienie grzesznika. Jeśli grzesznik przystępuje do spowiedzi ze "szczerą skruchą i mocnym postanowieniem poprawy" to nie ma znaczenia jakim człowiekiem jest spowiednik (jesli ma on formalnie prawo spowiadania).
Natomiast opisany przez Ciebie przypadek nie spełnia powyższych warunków "dobrej spowiedzi". No i czyż ostatecznie (jak twierdzą wierzący) nie jest tak że grzechy odpuszcza sam Bóg który przecież ma wiedzieć wszystko i na żadne sztuczki nie da się nabrać? To że ktoś usłyszał "odpuszczam Tobie grzechy" to jeszcze nie znaczy że Bóg tę formułkę zatwierdził