Nie mówię że to uczciwe, też uważam, że to hipokryzja, niemniej tak jest.

Jeżeli ksiądz zapytałby o używanie prezerwatyw odeszłabym od konfesjonału, nawet gdybym ich nie używała. Takie pytanie jest zbyt intymne.

Nie. Po prostu odpowiedź na to pytanie jest zbyt trudna dla Ciebie.

Czyni to własną mocą, jako że jest mu dana na własność*, choć nie pochodzącą od niego.



* - własność to możliwość używania

Odpowiedź jest bardzo prosta. Tak albo nie A ja z tym nie mam nic wspólnego, bo do spowiedzi nie chodzę. Mówiłam hipotetycznie. Takie pytanie dotyka najbardziej intymnej strefy człowieka i czułabym się bardzo źle, gdyby obcy mężczyzna zapytał mnie o to. To trochę jak gwałt, choć oczywiście to za mocne słowo, ale takie skojarzenie przychodzi mi do głowy. Takim samym "gwałtem" jest pytanie się dziesięciolatka, czy się masturbuje. To są sprawy intymne i człowiek powinien mieć prawo zachować je dla siebie. Nawet nie wiem czy to nie podchodzi pod wykorzystywanie seksualne...

Grzech jest intymny

Nie każdy, niektóre są wręcz sprawą publiczną

Oczywiście grzech jest w pewnym sensie intymny, ale są grzechy bardziej i mniej intymne. Strefa seksualności jest nietykalna dla mnie. Jeżeli opowiesz o tym, że pokłóciłeś się z żoną, to będzie to intymne, ale zmuszanie do opowiadania jak się zabawiacie w łóżku to już jest gwałt na psychice. Zmuszanie dzieci do opowiadania o tym, co robią ze swoimi genitaliami jest jeszcze gorsze i moim zdaniem powinno być zakazane.

Czym jest w takim razie spowiedź powszechna.
1. Czy w czasie tej spowiedzi bóg odpuszcza ludziom grzechy ?
2. Jeżeli człowiek popełni grzech ciężki i w myślach prosi boga o przebaczenie i odpuszczenie tego grzechu to bóg mu nie odpóści ?

Dlatego nie widzę uzasadnienia, żeby ktokolwiek musiał obnażać swoją intymność przed, jakby nie było, obcym facetem.
Sprawa dodatkowo komplikuje się w małych miejscowościach i wioskach, gdzie to ksiądz dobrodziej zna całą rodzinę takiej osoby, która wyspowiadała się np. z pożądania lub co gorsza złamała szóste przykazanie.
Wielebny często wpada do nich na kawkę.
Przecież to sie można ze wstydu spalić, czując te spojrzenia, szczególnie jak się jest 16-17letnią dziewczyną.

Ale o to właśnie chodzi. Każdy potrafi nawet wykrzyczeć swoje grzechy niebu - to nie oczyszcza zbyt mocno, za to nie każdy potrafi publicznie przyznać się do czegoś hańbiącego, ale to właśnie takie wyznanie ma moc oczyszczenia.


Wiek nie ma znaczenia. O jakie spojrzenia chodzi? Księdza?

Dlatego nie widzę uzasadnienia, żeby ktokolwiek musiał obnażać swoją intymność przed, jakby nie było, obcym facetem./quote]
Mówisz tak jakby to było zakryte i miało być zakryte na zawsze. Nie ma nic ukrytego, co by nie miało wyjść na jaw. Tak Ci się tylko wydaje, że sobie możesz robić różne rzeczy w ukryciu i nikt się o tym nie dowie. Nie zdajesz sobie sprawy ile z tego, co jest w Tobie "w ukryciu" widać na zewnątrz.

Mówisz tak jakby to było zakryte i miało być zakryte na zawsze. Nie ma nic ukrytego, co by nie miało wyjść na jaw. Tak Ci się tylko wydaje, że sobie możesz robić różne rzeczy w ukryciu i nikt się o tym nie dowie. Nie zdajesz sobie sprawy ile z tego, co jest w Tobie "w ukryciu" widać na zewnątrz.

Mój pogląd jest w skrócie mniej więcej taki:

Spowiedź to jeden z religijnych rytuałów pozwalający na symboliczne oczyszczenie z grzechów. Nie jest przyjemny ale jeśli ktoś wierzy w realność zarówno grzechu (a co za tym idzie w konieczność oczyszczenia) jak i w skuteczność samego rytuału to subiektywna korzyść znacznie przewyższa związane z tym koszty. A rytuał nie może byc zbyt łatwy do przejścia bo jego odbycie nie byłoby żadnym osiągnięciem i nie zasługiwałoby na żadną nagrodę. Inaczej mówiąc musi być kosztowny bo pozwala osiągnąć pewne korzyści.
Mnie zaś problem nie dotyczy bo w coś takiego jak grzech nie wierzę i nie mam potrzeby "oczyszczania się" z czegoś co dla mnie nie istnieje.

Wiesz, takie coś działa nawet na poziomie psychosomatycznym, a także podobne rytuały są w buddyzmie w którym także nie uznaje się grzechu, a nawet rzeczywistego istnienia dobra i zła.

Dokładnie
Świeckim odpowiednikiem spowiedzi może być np. wizyta u psychologa, albo nawet zwykłe "wygadanie się" zaufanej osobie.
Nie wierzę w realność spowiedzi więc dla mnie wyspowiadanie się byłoby marnotrawstwem czasu i energii nie wspominając o niepotrzebnym stresie wynikającym z konieczności odsłonięcia intymnych spraw przed obcą osobą, ale wierzącemu może przynajmniej dać poczucie "oczyszczenia" czy "przypodobania się Bogu" i jest subiektywnie jak najbardziej sensowne.

A jeśli chodzi o pytanie zadane w tytule watku to zapytam:
- dlaczego radcą prawnym czy projektantem w budownictwie nie może być każdy kto uważa że się na tym zna (a może się przecież znać lepiej niż prawnik czy inżynier) tylko członek pewnej zamkniętej organizacji do której dostęp jest utrudniony?
Gdyby kazdy mógł się sam poddawać rytuałowi spowiedzi bez pośrednictwa duchownego to jego usługa stałaby się bezwartościowa. Na coś takiego nie może pozwolić sobie żadna korporacja zrzeszająca specjalistów w jakiejkolwiek dziedzinie, Kościół również