Jest faktem że coś na forum ma miejsce notorycznie, to znaczy że w dyskusjach w sposób dowolny podważa się prawdy wiary.

@PTRqwerty
Czy uważasz że subforum "Wierzyć nie wierzyć" jako miejsce porzepychanek z dziećmi jest na forum wiara.pl potrzebne?
Czy nazywając forum dyskusyjne platrofrmą do rozmowy chcesz zasugerować, że forum dyskusyjne portalu wiara.pl na podobieństwo powietrza jest nośnikiem informacji pozbawionym celu?

Mój konflikt polega na tym że polemiki światopoglądowe na forum w takim przedstawieniu stają w sprzeczności z moim życiem wiary i przyjaźnią z Bogiem, a z drugiej strony nie umiem z forum zrezygnować dla rozwoju mojego życia duchowego. Choć może najlepiej zacznę stosować co polecano na ćwiczeniach ignacjańskich, aby oderwać się od tego co mnie na forum niepokoi.

Ale ewangelizacja na pewno nie polega na prawie do samowolki co ma miejsce obecnie na forum i propagowania i rozpowszechnienia poglądów sprzecznych z wiarą, ich głoszenia i usiłowania wmówić innym. Nikt w taki sposób nie odnajdzie wiary, a raczej stanie się przyczyną grzechu dla tych najmniejszych.

Dział wierzyć, nie wierzyć to miejsce przepychanek, ale w innych miejscach na forum wiara można dobrze porozmawiać także na tematy związane z wiarą szczególnie w tych moderowanych przez Baranka w np w dziale "Duchowość" i "Sakramenty"

Hmm, ale jakby zaczeto tam normalnie dyskutowac zamiast sie przepychac to wierzacy mogliby przegrac, a tego przeciez Akacja nie chce...

Incognito powstrzymuję się, żeby nie odpisywać Ci rubasznie, bo odbieram Twoje zarzuty jako takie pomieszanie z poplątaniem.

Bo jeśli tak, to proponuję by nikt Ci nie odpisywał w Twoim wątku, gdzie prosisz o jakieś tam nawracanie, bo obecnie dyskusja z Tobą nie ma sensu.

A co Ty byś proponował?

Niemniej mojej argumentacji opartej na wykazie grzechów KRK i twierdzącej, że przyzwalanie na publiczne podważanie prawd wiary jest grzechem nikt z Was nie obalił.

tradycyjnie wyróżnia się sześć sposobów współpracy ze złem w sensie ścisłym oraz trzy sposoby współpracy w sensie nieścisłym. Wyliczmy te dziewięć przypadków:

1. nakazywanie zła. Na tym właśnie polegała zbrodnia króla Dawida, że w liście do dowódcy swoich wojsk napisał: "Postawcie Uriasza tam, gdzie walka będzie najbardziej zażarta, potem odstąpcie go, aby został ugodzony i zginął" (2 Sm 11,15).
2. doradzanie zła, podżeganie do zła. Tego grzechu dopuściła się na przykład Herodiada, podpowiadając rodzonej córce, ażeby poprosiła króla o głowę Jana Chrzciciela (Mk 6,24).
3. zgadzanie się na zło. Tego z kolei grzechu winien był kapłan Heli, który nie potrafił w sposób poważny przeciwstawić się niegodziwemu postępowaniu swoich synów (1 Sm 2,29).
4. przytakiwanie złu. Niekiedy człowiek na tej drodze szuka fałszywego samousprawiedliwienia: sam jestem obciążony jakimś grzechem i właśnie dlatego głośno aprobuję tych, którzy podobny grzech popełniają. Tacy ludzie nie tylko sami złych czynów się dopuszczają - zauważa Apostoł Paweł - "ale nadto chwalą tych, którzy to czynią" (Rz 1,32).
5. patronowanie złu. W ten sposób królewicz Absalom szerzył ducha anarchii w swoim społeczeństwie (2 Sm 15,1-6), zaś Antioch Epifanes objął patronat nad wprowadzaniem pogańskich obyczajów do ludu Bożego (1 Mch 1,10-15).
6. uczestnictwo w złu. Na przykład w zbrodni zamordowania niewinnego uczestniczyli fałszywi świadkowie, kiedy sądzono Nabota (1 Krl 21,13) i samego Chrystusa Pana (Mt 26,61). Natomiast uczestnikiem kradzieży jest zarówno ten, kto przygotował złodziejowi potrzebne mu narzędzia, jak ten, kto go ubezpieczał, i ten, co go ukrywał przed policją, jak wreszcie paser, który zajął się spieniężeniem rzeczy ukradzionych.
7. milczenie w obliczu zła. W ten sposób wspólnota chrześcijańska w Koryncie tolerowała sytuację, że jeden z jej członków żył z żoną swego ojca (1 Kor 5,1n).
8. nie podejmowanie możliwych dla siebie działań przeciwko złu. Ten rodzaj współpracy ze złem wypomniano biskupowi Kościoła w Tiatyrze (Ap 2,20).
9. ukrywanie zła przed czynnikami, które powinny się o nim dowiedzieć (np. przed policją czy rodzicami).

Aniołowi Kościoła w Tiatyrze napisz:
[...] Znam twoje czyny, miłość, wiarę, posługę i twoją wytrwałość, i czyny twoje ostatnie liczniejsze od pierwszych, ale mam przeciw tobie to, że pozwalasz działać niewieście Jezabel, która nazywa siebie prorokinią, a naucza i zwodzi moje sługi, by uprawiali rozpustę i spożywali ofiary składane bożkom. Dałem jej czas, by się mogła nawrócić, a ona nie chce się odwrócić od swojej rozpusty.