Kamyk, nawet nie chce się komentować tego co piszesz na temat prymatu papieża w Kościele Powszechnym, oraz twojego stosunku do prawa kanonicznego... To co napisałeś to Twoje osobiste wypociny, być może jakoś tam po swojemu uzasadniane historią i wcześniejszymi nie do końca uregulowanymi praktykami, ale pełne arogancji w stosunku do Kościoła katolickiego i jego praw..Mówiąc krótko niewiele masz po drodze w tych bluźnierstwach z Kościołem Rzymsko-katolickim, może zastanów się nad którąś z denominacji heretyckich Wspólnot ewangelickich, do nich Ci o wiele bliżej, bo sam wypisujesz herezje, eee gdzie tam wypisujesz, Ty już de facto jesteś heretykiem..Nie wiem jakim cudem się tutaj znalazłeś, ale być może to prawda, że z pozoru katolicki, a jednak bardziej indyferyntystyczny portal wiara.pl jest portalem synkretycznym, pomimo że jego właścicielem jest Kuria metropolitalna w Katowicach.Ktoś z Kurii powinien zainteresować się tymi bzdurami które tu wypisujesz, one wyrażnie tchną herezją na odległość..Aż niedobrze się robi na samą myśl że tacy ludzie jak Ty śmią siebie nazywać jeszcze katolikami:/

Ja uzasadniłem swoje stanowisko. Jeśli uważasz że się mylę, wykaż mi to. Uzasadnij swoje stanowisko. Póki co Twoje słowa to oszczerstwa bez pokrycia

Bez pokrycia, bez pokrycia jest prawo Kościoła, którym nie bardzo się przejmujesz i traktujesz w sposób arogancki?
Przepisy KPK nie biorą się z niknąd i zapewne mają pokrycie, a ładniej mowiąc fundament na którym są budowane, może zastanów się nad tym... A nie kombinuj o ekonomiii sakramentalnej..Chyba blisko Ci do ojca Prusaka SJ, polecam jego ostatnie wypociny w Tygodniku Powszechnym:
http://tygodnik.onet.pl/32,0,41132,1,artykul.html

<<„Reforma reformy” to próba poprawiania Ducha Świętego i droga donikąd; „hermeneutyka reformy” to stanięcie umysłem, duszą i sercem po stronie Soboru.>>

<< „Soborowy bezład” jest stwórczy, bo wyraża się w nim powiew tego samego Ducha.>>
-....i inne takie.

Nawet mi się nie chce komentować powyższych bzdur autorstwa o. Jacka Prusaka SJ. Widać jednakże, że posoborowiki szykują się na jakiś cios ze strony Watykanu.

Chaos owocem działalności Ducha świętego... Czas żeby ojciec Prusak zmienił dilera. Albo przerzucił się może na Butapren.

Flavius, czyżbyś to Ty był autorem tego chamskiego tekstu na Kronice Novus Ordo o o. Prusaku? Bo jeśli nie Ty, to powinieneś podać źródło z którego cytujesz, zamiast robić bezczelny plagiat chamskiego tekstu.

Tak, blisko mi do o. Prusaka i zgadzam się z tym jego artykułem. Niemniej nie tego dotyczy ten wątek.

Odnosząc się do Twojej uwagi na temat KPK. Właśnie o tym pisałem skąd to historycznie się wzięło. Oraz o tym, że ten porządek rzeczy nie wynika z ekonomii sakramentalnej. Oraz że nie od początku tak było. Wciąż nie widzę z tym polemiki ani argumentów z Twojej strony

Oczywiście że się zgadzasz z tym tekstem, przecież z niego aż czuć swąd protestantyzmu, a Ty jak najbardziej do owych herezji wszelakich przystajesz.. Jezuici zeszli już na psy w świecie, a w Polsce powoli zmierzają do podobnego zepsucia...
Oczywiście podałem argumenty - prawo Kościoła, ale rozumiem że owo prawo Ciebie nie interesuje, bo jakby protestazujący anarchista kościelny mógł na serio brać jakieś wpociny Kodeksu Prawa Kanonicznego..A Feeee, sama nazwa pachnie nieakukumenicznie - prawo aaa fujjjj!!!:/

W porządku, nie chcesz dyskutować to nie. Ja również nie chcę dyskutować na takim poziomie

Powołajmy się wobec tego na ów Sobór Vaticanum II..
Konstytucja dogmatyczna o Kościele "LUMEN GENTIUM"
Rozdział III: O HIERARCHICZNYM USTROJU KOŚCIOŁA A W SZCZEGÓLNOŚCI O EPISKOPACIE

KK 22. Jak z ustanowienia Pańskiego święty Piotr i reszta Apostołów stanowią jedno Kolegium apostolskie, w podobny sposób Biskup Rzymski, następca Piotra, i biskupi, następcy Apostołów, pozostają we wzajemnej łączności. Już starożytna zasada, na mocy której biskupi ustanowieni w całym świecie łączyli się ze sobą nawzajem i z Biskupem Rzymskim węzłem jedności, miłości i pokoju, a także zwołane ich Synody, dla wspólnego rozstrzygania wszelkich ważniejszych spraw decyzją opartą na zdaniu wielu uczestników, wskazują na kolegialny charakter i naturę episkopatu, jasno też potwierdzają tę kolegialność Sobory powszechne odbyte w ciągu wieków. Wskazuje zresztą na nią już sama, od czasów starożytnych stosowana praktyka zwoływania większej liczby biskupów, aby uczestniczyli w wyniesieniu nowego elekta na urząd najwyższego kapłaństwa. Członkiem Kolegium biskupiego zostaje się na mocy sakramentalnej konsekracji i hierarchicznej wspólnoty z Głową Kolegium oraz jego członkami.

i dalej ta sama konstytucja, rozdział i KK22.:

Kolegium albo ciało biskupie posiada władzę autorytatywną jedynie wtedy, gdy się je bierze łącznie z Biskupem Rzymskim, następcą Piotra, jako jego głową, i gdy nienaruszoną zostaje władza zwierzchnia tego ostatniego nad wszystkimi, zarówno Pasterzami, jak wiernymi. Albowiem Biskup Rzymski z racji swego urzędu, mianowicie urzędu Zastępcy Chrystusa i Pasterza całego Kościoła, ma pełną, najwyższą i powszechną władzę nad Kościołem i władzę tę zawsze ma prawo wykonywać w sposób nieskrępowany. Stan zaś biskupi, który jest następcą Kolegium Apostolskiego w nauczycielstwie i w rządzeniu pasterskim, co więcej, w którym trwa nieprzerwanie ciało apostolskie, stanowi również razem z głową swoją, Biskupem Rzymskim, a nigdy bez niego, podmiot najwyższej i pełnej władzy nad całym Kościołem, władza ta jednak może być wykonywana nie inaczej jak tylko za zgodą Biskupa Rzymskiego. Jednego tylko Piotra wyznaczył Pan na Opokę i Klucznika Kościoła (por. Mt 16,18-19) i jego tylko ustanowił Pasterzem całej swojej trzody (por. J 21,15 nn), wiadomo zaś, że ów dar związywania i rozwiązywania, dany Piotrowi (por. Mt 16,19) udzielony został także Kolegium apostołów pozostającemu w łączności z Głową swoją (Mt 18,18, 28,16-20). Kolegium to jako złożone z wielu jednostek wyraża rozmaitość i powszechność Ludu Bożego, jako zaś zgromadzone pod jedną Głową wyraża jedność trzody Chrystusowej. Biskupi przestrzegając wiernie prymatu i przodownictwa Głowy swojej, sprawują własną władzę dla dobra swoich wiernych, a także dla dobra całego Kościoła, Duch Święty zaś ustawicznie umacnia jego organiczną strukturę i zgodę

Lumen Gentium, rozdz III, KK 22:

Najwyższa władza nad całym Kościołem, w jaką wyposażone jest to Kolegium, w sposób uroczysty sprawowana jest na Soborze powszechnym. Nie istnieje Sobór powszechny, który by nie był jako taki zatwierdzony lub przynajmniej uznany przez Następcę Piotra, i jest prerogatywą Biskupa Rzymskiego zwoływanie tych Soborów, przewodniczenie im oraz ich zatwierdzanie.

Lumen Gentium, rozdz. III, KK23:

Biskup Rzymski, jako następca Piotra, jest trwałym i widzialnym źródłem i fundamentem jedności zarówno biskupów, jak rzeszy wiernych. Poszczególni zaś biskupi są widzialnym źródłem i fundamentem jedności w swoich partykularnych Kościołach, uformowanych na wzór Kościoła powszechnego, w którym istnieje i z których się składa jeden i jedyny Kościół katolicki. Toteż poszczególni biskupi reprezentują każdy swój Kościół, wszyscy zaś razem z papieżem cały Kościół

c.d.
Toteż poszczególni biskupi, o ile im na to pozwala wykonywanie własnego urzędu, obowiązani są współpracować wzajem ze sobą i z następcą Piotra, któremu w sposób szczególny powierzony został wzniosły urząd szerzenia imienia chrześcijańskiego.

No i jeśli uważnie przeczytałbyś moje posty w tym temacie, to nie znalazłbyś nic innego ponad to, co sam tu napisałeś cytując z Lumen gentium. To, co pisałem, nie pozostaje w sprzeczności z tym, co uchwalili Ojcowie na Vaticanum II

P.S - na przyszłość napisz jedną dłuższą wiadomość, względnie użyj funkcji "Edytuj", zamiast pisać kilka postów jeden po drugim

KK 25:

Biskupom nauczającym w łączności z papieżem należy się od wszystkich cześć jako świadkom boskiej i katolickiej prawdy, wierni zaś winni zgadzać się ze zdaniem swego biskupa w sprawach wiary i obyczajów, wyrażonym w imieniu Chrystusa, i trwać przy nim w religijnej uległości. Tę zaś zbożną uległość woli i rozumu w sposób szczególny okazywać należy autentycznemu urzędowi nauczycielskiemu Biskupa Rzymskiego nawet wtedy, gdy nie przemawia on ex cathedra, trzeba mianowicie ze czcią uznawać jego najwyższy urząd nauczycielski i do orzeczeń przez niego wypowiedzianych stosować się szczerze, zgodnie z jego myślą i wolą, która ujawnia się szczególnie przez charakter dokumentów bądź przez częste podawanie tej samej nauki, bądź przez sam sposób jej wyrażania.

Nieomylnością tą z tytułu swego urzędu cieszy się Biskup Rzymski, Głowa Kolegium Biskupiego, gdy jako najwyższy pasterz i nauczyciel wszystkich wiernych Chrystusowych, który braci swych umacnia w wierze (por. Łk 22,32), ogłasza definitywnym aktem naukę dotyczącą wiary i obyczajów. Toteż orzeczenia jego słusznie zwane są nienaruszalnymi same z siebie a nie na mocy zgody Kościoła, jako że ogłoszone zostały z pomocą Ducha Świętego przyrzeczoną mu w osobie św. Piotra i dlatego nie potrzebuje niczyjej aprobaty ani nie dopuszczają odwoływania się do niczyjego sądu. Wówczas bowiem Biskup Rzymski nie wyraża sądu jako osoba prywatna, lecz jako najwyższy nauczyciel Kościoła powszechnego, któremu przysługuje w szczególniejszy sposób charyzmat nieomylności samego Kościoła, wykłada naukę wiary katolickiej lub bierze ją w obronę. Nieomylność obiecana Kościołowi przysługuje także Kolegium Biskupiemu, gdy wraz z Następcą Piotra sprawuje ono najwyższy urząd nauczycielski.

Mnie jednak wydaje się, że to co pisałeś wcześniej sprzeczne jest z tym co o sprawowaniu Najwyższej władzy w Kościele mówi Lumen Gentium..