"We wszelakiem uciśnieniu ich i on był uciśniony: ale Anioł oblicza jego wybawił ich. Z miłości swej, i z litości swojej on sam odkupił ich, piastował ich i nosił ich po wszystkie dni wieków."

Z uwagi na nadreprezentację protestantów na forum (nie narzekam, dobrze, że jesteście), spytam z ciekawości, które tłumaczenia tego fragmentu Pisma św. wybieracie, używacie na co dzień?

Powyżej zacytowane należy do tłumaczy Biblii Gdańskiej, ale nie jest ono odosobnione i jest wiele przekładów anglojęzycznych, których autorzy odwołali się, skorzystali z notatki masoretów z marginesu, czyli tzw. qere.
Tekst - można powiedzieć - nietykalny to ketiv, czyli to co "zapisane", a na marginesie dodawali qere, czyli "czytane", jak należy go czytać. "Qere" nie bylo wymysłem masoretów, było faktycznym zapisem tego, jak dany fragment był de facto interpretowany i jest to dziś dla nas informacja nt. starożytnego wariantu tego fragmentu. Dodam, że choć nie uczyłam się hebrajskiego, to z dostepnych informacji wiemy, że w tym konkretnym przypadku jest niewielka różnica w wymowie ketiv i qere.

A nie podasz adresu/siglum wersetu?
Co jest tu notatką z marginesu?

Powyżej zacytowane należy rozszerzyć o kontekst, w którym się znajduje. Uważam, że samo Iz 63.9 nie powinno być interpretowane bez przeczytania od wersu 7 do 19. Dopiero wtedy można się odnosić.

Racja, Izajasza 63,9.
Sposób przekładu tego wersetu jest inspirowany notatką masorecką, nie tekstem pisanym. Zobacz na inne tłumaczenia, dajmy na to z Edycji św. Pawła: "I stał się ich Zbawcą (9)w każdej niedoli. To nie posłaniec ani anioł, lecz On sam ich wybawił!(...)", w których posłużono się tekstem pisanym. Nie chcę tu zanadto rozwlekać tematu, bo nikt go nie przeczyta, ketiv i qere można sobie łatwo sprawdzić na stronach typu biblehub i in., w komentarzach do tego fragmentu.


Oczywiście, jak zawsze. Odnieś się do kontekstu, bardzo proszę.